Mariologia i Maryjność

  "Maryja - Królowa”, ale dlaczego Polski? Spośród około dwustu państw znajdujących się na ziemskim globie, to właśnie Polskę – Matka Boża obrała sobie na swoje królestwo! Dlaczego? Może dlatego, że Polacy od zarania dziejów czcili Ją właśnie - jako swoją Matkę i Królową? Może dlatego, że od początku swojej państwowości - to Jej powierzali losy swojej ojczyzny, a dzieje Rzeczpospolitej można określić „Maryjną historią Polski”. MARYJNA HISTORIA POLSKI Garść faktów sięgających XVII wieku. Już po chrzcie przyjętym przez księcia Polan - Mieszka prawdopodobnie w kwietniu 966 r., w Gnieźnie wzniesiono pierwszą na ziemiach Polan świątynię pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Syn Mieszka i pierwszy koronowany król Polski - Bolesław Chrobry w Sandomierzu ufundował kościół dedykowany Najświętszej Maryi Pannie. Jego prawnuk – książę Władysław Herman twierdził, że został cudownie uleczony przez Matkę Bożą i jako wotum wdzięczności wybudował kościół w Krakowie „Na Pias

  Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny Dogmat ten ogłosił uroczyście papież Piusa XII w dniu 1 listopada 1950 roku w encyklice Munificentissimus Deus: „Niepokalana Matka Boga, Maryja zawsze Dziewica, po zakończeniu ziemskiego życia z duszą i ciałem została wzięta do chwały niebieskiej” (BF VI, 105). Nie wolno przeoczyć, że w powyższej formule dogmatycznej nie chodzi o przekaz historyczny dotyczący czasu, miejsca i okoliczności odejścia Maryi z tego świata. O tych szczegółach historycznych nie wiemy nic pewnego. Dlatego uroczysta definicja nie rozstrzyga kwestii śmierci Maryi. Pomija dyskutowaną kwestię, czy Maryja umarła tak, jak umierają inni ludzie, czy też została od razu, po zakończeniu ziemskiego życia, wzięta do nieba. W sformułowaniu dogmatycznym chodzi wyłącznie o przekaz wiary na który składają się dwie prawdy: zakończenie historycznego życia na ziemi oraz uwielbienie całej osoby Maryi w niebie z duszą i ciałem. Dogmat o Wniebowzięciu nie jest prawdą odkrytą dopiero