Mariologia i Maryjność

„Na Matczynych Dróżkach...”   Z mgieł porannych wyłaniają się postacie, Lśnią subtelnie w słonecznej wschodu poświacie. Patrzysz z dołu – jak do Nieba ulatują, Z góry spojrzysz – szlak wyraźnie ci wskazują.   Ile tutaj słów modlitwy wyszeptanych, Ile kroków z łzami w oczach wydeptanych... Nikt nie zliczy, jeden Bóg to wie na Niebie I twój Anioł Stróż, co z chmur ochrania ciebie.   Miejsce obok Domu Matki jest wzniesione, Jej czci wielkiej bezgranicznie poświęcone. Tu Panienki Przenajświętszej kwitnie chwała, Tu niejedna dusza Bogu się oddała.   Gdy z różańcem w dłoni w tę drogę wyruszasz, Śmiejesz się czy płaczesz, czy się szczerze wzruszasz, Myśl jedna jak gwiazda zawsze jasno świeci: Jak dobrze mieć Matkę, co tak kocha dzieci!   Gdy ból serce twoje niczym głaz przygniata, Kiedy nie dostrzegasz dobra tego świata, Na Matczynych Dróżkach znajdziesz ukojenie, Dla duszy znękanej słodkie pocieszenie.   Bo tutaj odpocznie twa dusza i cia