Mariologia i Maryjność

  Błogosławiony Carlo Acutis i Jego Maryjne Serce Beatyfikacja Carlo Acutisa, zaledwie 15-letniego nastolatka, urodzonego w Londynie w 1991 roku i zmarłego w Monza w 2006 roku, ofiary białaczki, uważana jest za przykład chrześcijańskiego uczniostwa w doskonałej harmonii z uwagą katolików. jego młodość w XXI wieku. Uroczystość beatyfikacyjna odbyła się 10 października br. W Asyżu we Włoszech w Bazylice San Francisco, gdzie wystawione jest jego ciało (które ze względu na dobry stan zachowania zwróciło także uwagę świata), świadczące o świętości młodzieńca i cudach, jakie Pan czyni przez niego). W tym miejscu do nas należy wskazanie spośród wielu cnót Carla jego pobożności i pobożności maryjnej jako wzoru dla Kościoła, zwłaszcza dla młodzieży chrześcijańskiej.   „Maryja Dziewica była jedyną kobietą w moim życiu” Nabożne praktyki tego chłopca, zakochanego w Maryi, wyrażają w rzeczywistości jego głęboką więź i zażyłość z Jezusem i Jego Matką, do tego stopnia, że ​​mówią: „Maryja Dziew

  SŁUGA BOŻY CARLO ACUTIS Pomysłodawca Wystawy Carlo twierdził, że kompasem naszego życia winny być słowa Boga, z którymi musimy stale się mierzyć, by iść w kierunku Celu (Nieba) i nie umrzeć jako “kserokopie”. Jednakże, by dojść do tak chwalebnego Celu, potrzebujemy specjalistycznych środków, tj. sakramentów i modlitwy. W swoim życiu, Carlo stawiał na pierwszym miejscu sakrament Eucharystii, który nazywał "swoją autostradą do Nieba”. Został dopuszczony do Pierwszej Komunii w wieku zaledwie 7 lat i od tamtej pory nigdy nie opuścił codziennej Mszy Świętej, ani nie zaniedbał odmawiania Różańca. Zawsze starał się przystępować do Adoracji eucharystycznej w przekonaniu, że “stojąc przed Jezusem w Eucharystii, stajemy się święci”. Carlo często zastanawiał się, dlaczego powstają kilometrowe kolejki, w których ludzie stoją godzinami, by zobaczyć koncert muzyki rockowej lub film, ale nikt nie ustawia się w takich kolejkach do Jezusa w Eucharystii. Twierdził, że ludzie nie zdają sobie s

  5 pięter do świętości: Mała Tereska i jej przepis na „windę do nieba” Droga, którą zaprezentowała światu Teresa, nazywa się „małą drogą” lub „drogą dziecięctwa duchowego”. Przejedźmy windą przez jej kolejne piętra! W dawnych czasach świętość postrzegana była jako zdobywanie stromego szczytu. Stąd słynne dzieło św. Jana od Krzyża – „Droga na Górę Karmel”. Teresa od Dzieciątka Jezus postawiła wszystko do góry nogami – wjechała windą do nieba. Z pominięciem żmudnego wleczenia się po schodach na górę…   Skąd wzięła swoją inspirację? Żyła w II połowie XIX wieku. Charakterystyczną cechą tamtej epoki była rewolucja technologiczna. Obserwując jeden z nowych wynalazków, doznała inspiracji: ...teraz nie wymaga już wysiłku wchodzenie po stopniach schodów, u ludzi bogatych z powodzeniem zastępuje je winda. Ja także chciałabym znaleźć windę, aby wznieść się aż do Jezusa, gdyż jestem za mała, żeby wspinać się po stromych schodach doskonałości. Co to oznacza w praktyce? Nie wzrastać, prze