Rok jubileuszowy 2025 (odpust zupełny).
Czym jest Jubileusz?
Jakie są znaki Roku Świętego?
Czym jest grzech?
Jakie są warunki uzyskania odpustu
zupełnego?
Dzieła obdarzone odpustem zupełnym.
„Jubileusz”
to nazwa roku szczególnego: wydaje się, że pochodzi od instrumentu, którym
posługiwano się by obwieścić jego początek; jest to yobel, barani róg, którego
dźwięk rozbrzmiewa w Dzień Przebłagania (Jom Kippur). Święto to jest obchodzone
co rok, ale szczególnego znaczenia nabiera, gdy zbiega się z początkiem roku
jubileuszowego. Pierwszą ideę na ten temat znajdujemy w Biblii: w roku 50-tym
ma być obchodzony jubileusz, jako rok dodatkowy po cyklu siedmiu pełnych lat
szabatowych, przypadających co siedem lat. (por. Kpł 25, 8-13). Choć nie jest
to łatwe do osiągnięcia, został zaproponowany jako okazja do przywrócenia
prawidłowej relacji z Bogiem, między ludźmi i z całym stworzeniem; obejmował
przebłaganie za grzechy, powrót do swej własności i odpoczynek całej ziemi.
Ewangelia według św. Łukasza, cytując
proroka Izajasza, opisuje misję Jezusa w ten sposób: „Duch Pański spoczywa na
mnie; ponieważ mnie namaścił i posłał mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę,
więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał
wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana” (Łk 4, 18-19; por. Iz 61, 1-2). Te
słowa Jezusa stały się także czynami wyzwolenia i nawrócenia w codziennych
spotkaniach z Nim i relacjach.
W 1300 roku Bonifacy VIII ogłosił
pierwszy Jubileusz, nazywany również „Rokiem Świętym”, ponieważ jest to czas, w
którym doświadczamy, że świętość Boga nas przemienia. Okres jego występowania
zmieniał się na przestrzeni lat: na początku odbywał się co 100 lat; następnie,
w roku 1343 r. został skrócony do 50 lat przez papieża Klemensa VI, a
ostatecznie do 25 lat w 1470 r. przez Pawła II. Odwołuje się on także do
momentów „nadzwyczajnych”: np. w 1933 r. Pius XI chciał upamiętnić rocznicę
Odkupienia, a w 2015 r. papież Franciszek ogłosił Rok Miłosierdzia. Inny był
również sposób świętowania tego roku: pierwotnie zbiegał się on z wizytą w
rzymskich bazylikach św. Piotra i Pawła, sukcesywnie wraz z kolejnymi
pielgrzymkami, dodano inne znaki, jak np. Drzwi Święte. Uczestnicząc w Roku
Świętym można uzyskać odpust zupełny.
- Słowo "Jubileusz",
kojarzy się przede wszystkim z jubileuszem małżeństwa czy z jubileuszem
związanym z pewnymi uroczystościami typu 50 rocznica urodzin. To pojęcie, które
znamy z Pisma Świętego. Oznacza przede wszystkim rok 50. Rok, który był rokiem
jubileuszowym, rokiem dziękczynienia, ale także rokiem przebaczenia,
przebłagania Boga, świętowania powiedzmy za dar czasu. Miał też pewien wymiar
społeczny. Był związany z amnestią. Więźniowie wychodzili na wolność,
przebaczanie długów, które były darowane. Ziemia wracała do swoich właścicieli,
bo była kupowana tylko na okres, że tak powiem, do jubileuszu. Tak jubileusz
opisuje Księga Kapłańska i Chrystus jakby zwraca na to uwagę. Może pamiętamy tą
scenę z synagogi z Nazaretu, kiedy Chrystus po odczytaniu proroka Izajasza, w
którym są te słowa: "Duch Pański nade mną, on mnie namaścił, on mnie
posłał, abym ubogim głosił". I Chrystus mówi potem o tym roku łaski od
Pana i mówi wyraźnie wskazuje, że jego przyjście, jego misja wiąże się z pewnym
rokiem łaski od Pana - wyjaśnia ksiądz Krzysztof Kwiatkowski, proboszcz parafii
archikatedralnej.
- Rok Jubileuszowy ma trzy
charakterystyczne znaki.[1]
Pierwszym są drzwi. To otwartość, można wejść do świątyni przez otwarte
Drzwi Święte po to, by doświadczyć łaski bożego miłosierdzia. Ja myślę, że
rozumiemy zwłaszcza w naszej kulturze: drzwi, bram, zwłaszcza na wschodzie
chociażby. Ta otwarta brama zawsze jest pewnym znakiem zachęty do tego, żeby
wejść. To znak pewnej otwartości. I Kościół też w jakiś sposób pokazuje, że te
drzwi także Bożego Miłosierdzia są otwarte, są dla nas wszystkich - mówi ksiądz
Krzysztof Kwiatkowski. - Drugim znakiem jubileuszu jest pielgrzymka. Rok
Jubileuszowy to rok, który zachęca nas do pielgrzymowania. Z pewnością
uprzywilejowanymi kościołami są kościoły Rzymu, ale także kościoły w Ziemi
Świętej. Są pewne dokumenty ze Stolicy Apostolskiej z maja tego roku, które
wskazują na pewne kościoły jako na kościoły jubileuszowe, w których można
uzyskać łaskę odpustu. Oprócz otwartych drzwi, pielgrzymki to właśnie odpust
jest trzecim kluczowym hasłem roku jubileuszowego.
Odpust zupełny i cząstkowy – warunki
uzyskania
Codziennie masz szansę na zbawienie. Pan Bóg codziennie jest
gotów pomóc Ci na drodze do zbawienia. Twoje dobro i życie wieczne są dla Niego
najważniejsze. Tymczasem możesz uratować nie tylko siebie, ale także innych
ludzi. Jak? Sprawdź! - Katecheza – ks. Michał Olszewski SCJ[2]
Skutki grzechów
Aby zrozumieć tę naukę i praktykę Kościoła, trzeba zobaczyć, że
grzech ma podwójny skutek. Grzech ciężki pozbawia nas komunii z Bogiem, a
przez to zamyka nam dostęp do życia wiecznego, którego pozbawienie nazywa się
„karą wieczną” za grzech.
Każdy grzech, nawet powszedni, powoduje ponadto
nieuporządkowane przywiązanie do stworzeń, które wymaga oczyszczenia, albo na
ziemi, albo po śmierci, w stanie nazywanym czyśćcem. Takie oczyszczenie uwalnia
od tego, co nazywamy „karą doczesną” za grzech. Obydwie kary nie mogą być
traktowane jako rodzaj zemsty, którą Bóg stosuje od zewnątrz, ponieważ
wypływają one jakby z samej natury grzechu.
Nawrócenie, które pochodzi z żarliwej miłości, może
doprowadzić do całkowitego oczyszczenia grzesznika, tak że nie pozostaje już
żadna kara do odpokutowania (KKK 1472)
Przebaczenie grzechu i przywrócenie komunii z Bogiem
pociągają za sobą odpuszczenie wiecznej kary za grzech. Pozostają jednak kary
doczesne. Chrześcijanin powinien starać się, znosząc cierpliwie cierpienia i
różnego rodzaju próby, a w końcu godząc się spokojnie na śmierć, przyjmować
jako łaskę doczesne kary za grzech. Powinien starać się przez dzieła
miłosierdzia i miłości, a także przez modlitwę i różne praktyki pokutne uwolnić
się całkowicie od „starego człowieka” i „przyoblec człowieka nowego”. (KKK 1473)
Otrzymujemy pomoc w drodze do zbawienia
Chrześcijanin, który stara się oczyścić z grzechu i uświęcić
się z pomocą łaski Bożej, nie jest pozostawiony sam sobie. „Życie
poszczególnych dzieci Bożych łączy się przedziwną więzią w Chrystusie i przez
Chrystusa z życiem wszystkich innych braci chrześcijan w nadprzyrodzonej
jedności Mistycznego Ciała Chrystusa jakby w jednej mistycznej osobie”. (KKK
1474)
W komunii świętych „między wiernymi, czy to uczestnikami
niebieskiej ojczyzny, czy to pokutującymi w czyśćcu za swoje winy, czy to
pielgrzymującymi jeszcze na ziemi, istnieje więc trwały węzeł miłości i bogata
wymiana wszelkich dóbr”. W tej przedziwnej wymianie świętość jednego przynosi
korzyść innym o wiele bardziej niż grzech jednego może szkodzić innym. I tak
odwołanie się do komunii świętych pozwala skruszonemu grzesznikowi wcześniej i
skuteczniej oczyścić się od kar za grzech. (KKK 1475)
Duchowe dobra płynące z komunii świętych nazywamy także
skarbcem Kościoła. „Nie jest on zbiorem dóbr, gromadzonych przez wieki na
kształt materialnych bogactw, lecz nieskończoną i niewyczerpaną wartością, jaką
mają u Boga zadośćuczynienia i zasługi Chrystusa Pana, ofiarowane po to, by
cała ludzkość została uwolniona od grzechu i doszła do łączności z Ojcem.
Stanowi go sam Chrystus Odkupiciel, w którym są i działają zadośćuczynienia i
zasługi płynące z Jego odkupienia”. (KKK 1476)
„Poza tym do tego skarbca należy również rzeczywiście
niewyczerpana, niewymierna i zawsze aktualna wartość, jaką mają przed Bogiem
modlitwy i dobre uczynki Najświętszej Maryi Panny i wszystkich świętych, którzy
idąc śladami Chrystusa, dzięki jego łasce, uświęcili samych siebie i wypełnili
posłanie otrzymane od Ojca. W ten sposób, pracując nad własnym zbawieniem,
przyczynili się również do zbawienia swoich braci w jedności Mistycznego
Ciała”. (KKK 1477)
Odpusty od Boga za pośrednictwem Kościoła
Darowanie kary otrzymuje się za pośrednictwem Kościoła, który
mocą udzielonej mu przez Chrystusa władzy związywania i rozwiązywania działa na
rzecz chrześcijanina i otwiera mu skarbiec zasług Chrystusa i świętych, by
otrzymać od Ojca miłosierdzia darowanie kar doczesnych, jakie należą się za
grzechy. W ten sposób Kościół chce nie tylko przyjść z pomocą chrześcijaninowi,
lecz także pobudzić go do czynów pobożności, pokuty i miłości. (KKK 1478)
Ponieważ wierni zmarli, poddani oczyszczeniu, także są
członkami tej samej komunii świętych, możemy pomóc im, między innymi, uzyskując
za nich odpusty, by zostali uwolnieni od kar doczesnych, na które zasłużyli
swoimi grzechami. (KKK 1479)
Pięć warunków zyskania odpustu zupełnego
Odpust zupełny może zyskać osoba ochrzczona, będąca w
jedności z Kościołem spełniając pięć warunków podanych przez Kościół. Żeby
zyskać odpust zupełny muszą być spełnione wszystkie pięć warunków. Kolejność
spełnienia tych warunków nie jest ważna. Najważniejsze jest by przez cały ten
czas, (dzień) być w stanie łaski uświęcającej.
1.
Stan łaski uświęcającej.
Spowiedź św. sakramentalna; jedna spowiedź wystarczy dla
uzyskania kilku czy nawet kilkunastu odpustów, warunkiem jest by zawsze, za
każdym razem być w stanie łaski uświęcającej.
2.
Wolność od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu nawet powszedniego.
Chodzi tutaj o samo przywiązanie, o radykalne zerwanie z
jakąkolwiek sposobnością, o której wiemy, że może prowadzić nas do grzechu,
nawet lekkiego; odrzucenie przywiązania do naszych słabości, złych skłonności,
nałogów itp. W tym dniu powinniśmy prosić Pana Boga żeby dał nam siłę aby
mogliśmy przezwyciężyć wszystkie te nasze słabości, które mogą nas zniewalać.
3.
Komunia św. – warunkiem jest przystąpienie tego dnia do Komunii św.
4.
Dzieło odpustowe, czyn odpustowy.
5.
Modlitwa w intencjach Ojca św.
Jest to modlitwa, która wspiera intencje Ojca św., które nosi
w swoim sercu; wystarczy tutaj odmówić modlitwę „Ojcze nasz i Zdrowaś Mario”
lub jakąkolwiek inną modlitwę w tych intencjach.
Nie marnuj odpustów!
Nie zmarnuj szansy zyskania wielu odpustów w ciągu jednego
dnia przez brak właściwej intencji. Dobrze jest, gdy taką intencję wzbudzisz w
sobie na początku dnia, np. słowami: „Panie Boże mój pragnę dzisiaj zyskać
wszystkie odpusty, jakich dostąpić mogę i ofiaruję je … „( należy tutaj dokonać
wyboru) lub: „Panie Boże mój pragnę przez to dzieło odpustowe ….. zyskać odpust
zupełny i ofiaruję go …..”
Odpust zupełny możesz zyskiwać codziennie
Kościół podaje nam pięć dzieł odpustowych, które umożliwiają
nam zyskanie odpustu zupełnego każdego dnia:
Czytanie i rozważanie przynajmniej przez pół godziny
dowolnego fragmentu pisma św.
Odmówienie jednej części Różańca św., wspólnie z kimś w
dowolnym miejscu.
Jeżeli odmawiam tę modlitwę różańcową sam to dla zyskania
odpustu zupełnego muszę go odmówić przed Najświętszym Sakramentem, tzn. w
kościele, kaplicy gdzie znajduje się tabernakulum z Najświętszym Sakramentem.
Odmówienie koronki do Miłosierdzia Bożego przed Najświętszym
Sakramentem.
Warunkiem tutaj jest tak jak przy modlitwie różańcowej
odmawianej samemu, obecność Najświętszego Sakramentu w tabernakulum w kościele
lub kaplicy. Najświętszy Sakrament nie musi być wystawiony, wystarczy sama
obecność w tabernakulum. Adoracja Najświętszego Sakramentu przynajmniej przez
pół godziny w kościele lub kaplicy.
Odprawienie Drogi Krzyżowej w kościele, kaplicy lub na
kalwarii, także przy stacjach drogi krzyżowej erygowanej, poświęconej. Dla
zyskania odpustu można tutaj samemu przejść przez wszystkie stacje.
Dla osoby chorej przykutej do łóżka – dziełem odpustowym może być tutaj rozważanie przynajmniej przez pół godziny Męki Pańskiej.
Dzieła obdarzone odpustem zupełnym
1. Adoracja Najświętszego Sakramentu trwająca przynajmniej
pół godziny.
2. Pobożne przyjęcie Błogosławieństwa Papieskiego udzielanego
Miastu i Światu (możesz go wysłuchać choćby tylko przez radio).
3. Nawiedzenie cmentarza w dniach od 1 do 8 listopada
połączone z modlitwą za zmarłych
– choćby tylko w myśli za zmarłych (odpust ten może być
ofiarowany tylko za dusze w czyśćcu cierpiące);
– w pozostałe dni roku – odpust cząstkowy.
4. Pobożny udział w obrzędzie liturgicznym w Wielki Piątek i
ucałowanie krzyża.
5. Udział w ćwiczeniach duchowych trwających przynajmniej
przez trzy dni.
6. Publiczne odmówienie Aktu Wynagrodzenia w uroczystość
Najświętszego Serca Jezusowego.
7. Publiczne odmówienie Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego
Chrystusowi Królowi w uroczystość Chrystusa Króla.
8. W uroczystość św. Apostołów Piotra i Pawła, każdy kto
pobożnie używa przedmiotu religijnego (krzyża, różańca, szkaplerzna, medalika)
poświęconego przez Papieża lub Biskupa i w tym dniu odmówi Wyznanie Wiary.
9. Wysłuchanie w czasie misji kilku kazań i udział w
uroczystym ich zakończeniu.
10. Przystąpienie po raz pierwszy do Komunii św. lub udział w
takiej pobożnej ceremonii.
11. Odprawienie pierwszej Mszy św. lub pobożne uczestnictwo w
niej.
12. Odmówienie różańca w kościele, w rodzinie, we wspólnocie
zakonnej (należy odmówić przynajmniej jedną część, jednakże pięć dziesiątek w
sposób ciągły, z modlitwą ustną należy połączyć pobożne rozważanie tajemnic, w
publicznym odmawianiu tajemnice winne być zapowiadane zgodnie z zatwierdzoną
miejscową praktyką, w odmawianiu prywatnym wystarczy, że wierny łączy z
modlitwą ustną rozważanie tajemnic).
13. Odnowienie przez kapłana w 25-, 50-, 60-lecie święceń
kapłańskich postanowienia wiernego wypełniania obowiązków swojego powołania,
uczestniczenie w Mszy św. jubileuszowej.
14. Czytanie i rozważanie Pisma św. z szacunkiem należnym
słowu Bożemu, przynajmniej przez pół godziny.
15. Nawiedzenie kościoła, w którym trwa Synod diecezjalny i
odmówienie tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”.
16. Odmówienie w sposób uroczysty hymnu „Przed tak wielkim
Sakramentem” w Wielki Czwartek.
17. Odmówienie w sposób uroczysty hymnu „Przed tak wielkim
Sakramentem” w uroczystość Bożego Ciała.
18. Publiczne odmówienie hymnu: „Ciebie Boże wielbimy” w
ostatnim dniu roku.
19. Publiczne odmówienie hymnu „Przybądź Duchu Stworzycielu”
w Nowy Rok i w Zesłanie Ducha Świętego.
20. Pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej (przed stacjami
prawnie irygowanymi, połączone z rozważaniem Męki i Śmierci Chrystusa i
przechodzeniem od stacji do stacji; w publicznym odprawianiu wystarczy
przechodzenie prowadzącego).
21. Pobożne nawiedzenie kościoła w święto tytułu i dnia 2
sierpnia (odpust Porcjunkuli) i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”.
22. Pobożne nawiedzenie kościoła lub ołtarza w dniu jego
konsekracji i odmówienie „Ojcze Nasz” i „Wierzę w Boga”.
23. Pobożne nawiedzenie kościoła w Dniu Zadusznym i
odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga” (odpust ten może być ofiarowany tylko
za dusze w czyśćcu cierpiące).
24. Pobożne nawiedzenie kościoła lub kaplicy zakonnej w
święta Założyciela i odmówienie „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”.
25. Udział w czynności świętej, której przewodniczy wizytator
w czasie odbywania wizytacji pasterskiej.
26. Odnowienie przyrzeczeń chrztu św.
– w czasie nabożeństwa Wigilii Paschalnej lub
– w rocznicę swego chrztu.
27. Pobożne nawiedzenie jednej z czterech patriarchalnych
bazylik rzymskich i odmówienie tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga” w:
– święto tytułu,
– jakiekolwiek święto nakazane,
– raz w roku w innym dniu wybranym przez wiernego.
28. Udział w świętych czynnościach sprawowanych w kościołach
stacyjnych w Rzymie w określonych dniach roku zaznaczonych w Mszale Rzymskim.
29. Odmówienie modlitwy: „Oto ja, o dobry i najsłodszy Jezu”
– po komunii św. przed obrazem Jezusa Chrystusa w każdy
piątek Wielkiego Postu i w Wielki Piątek;
– w pozostałe dni roku – odpust cząstkowy.
30. Posługiwanie się przedmiotami pobożności (krucyfiksem,
krzyżem, szkaplerzem, medalikiem),
– jeżeli są pobłogosławione przez Papieża, ewentualnie przez
biskupa, jeśli w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła, odmówimy
wyznanie wiary (jakąkolwiek formułę);
– natomiast posługując się tymi przedmiotami
pobłogosławionymi przez kapłana lub diakona – odpust cząstkowy.
31. W momencie śmierci,o ile nie ma kapłana, który udzieliłby
sakramentów i błogosławieństwa papieskiego, można odmówić jakąkolwiek modlitwę,
o ile wierny miał za życia zwyczaj odmawiania jakichkolwiek modlitw (w tym
wypadku wymieniony warunek zastępuje trzy zwyczajne warunki uzyskania odpustu
zupełnego), dla uzyskania tego odpustu chwalebną rzeczą jest posługiwać się
krucyfiksem lub krzyżem.
Dwa specjalne odpusty dla Polski
Dla naszego kraju zostały zatwierdzono dwa dodatkowe odpusty
zupełne.
32. Udział w nabożeństwie Gorzkich Żalów jeden raz w Wielkim
Poście w jakimkolwiek kościele na terenie Polski.
33. Nawiedzenie dowolnej bazyliki mniejszej w następujące
dni:
– w uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła (29
czerwca),
– w święto tytułu,
– w dniu 2 sierpnia (odpust „Porcjunkuli”),
– jeden raz w ciągu roku w dniu określonym według uznania.
Dekret o związaniu odpustów z Koronką do Miłosierdzia Bożego
12 stycznia 2002
Penitencjaria Apostolska na mocy uprawnień specjalnie
udzielonych jej przez Papieża chętnie przyjmuje przedstawioną prośbę i
postanawia, co następuje:
Odpustu zupełnego pod zwykłymi warunkami (mianowicie
sakramentalna spowiedź, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca
Świętego) udziela się w granicach Polski wiernemu, który z duszą całkowicie
wolną od przywiązania do jakiegokolwiek grzechu pobożnie odmówi Koronkę do
Miłosierdzia Bożego w kościele lub kaplicy wobec Najświętszego Sakramentu
Eucharystii, publicznie wystawionego lub też przechowywanego w tabernakulum.
Jeżeli zaś ci wierni z powodu choroby (lub innej słusznej
racji) nie będą mogli wyjść z domu, ale odmówią Koronkę do Miłosierdzia Bożego
z ufnością i z pragnieniem miłosierdzia dla siebie oraz gotowością okazania go
innym, to pod zwykłymi warunkami również zyskują odpust zupełny, z zachowaniem
przepisów co do mających przeszkodę, zawartych w normach 24 i 25 Wykazu
odpustów. (.Enchiridii Indulgentiarum.).
W innych zaś okolicznościach odpust będzie cząstkowy.
Niniejsze zezwolenie zachowa wieczystą ważność, bez względu na jakiekolwiek
przeciwne zarządzenia.
+ Alojzy de
Magostris
Arcybiskup
tyt. Novenris
Pro-Penitencjarz Większy
Rok 2025. Jubileusz....
OdpowiedzUsuńo odpuście zupełnym - warunki
OdpowiedzUsuń