Którejś niedzieli na bramie pewnego kościoła wywieszono takie
obwieszczenie:
„Aby umożliwić wszystkim przyjście do kościoła, w
najbliższą niedzielę zorganizujemy «specjalną niedzielę bez wymówek». W
zakrystii zostaną umieszczone łóżka dla tych, którzy twierdzą: «Niedziela jest jedynym
dniem tygodnia, w którym mogę się wyspać». Przygotowany zostanie specjalny sektor miękkich foteli
dla tych, którzy uważają, że ławki są niewygodne. Odpowiednie krople do oczu
zostaną rozdane tym, których oczy są bardzo zmęczone od patrzenia całą noc w
smartfon. Stalowy kask
otrzymają ci, którzy mówią: «Jeżeli pójdę do kościoła, może zawalić się dach na
moją głowę». Ciepłe pledy
i koce dostarczy się osobom, które twierdzą, że kościół jest zbyt
zimny, a wentylatory
tym, którzy uważają, że w kościele jest za gorąco. Do dyspozycji będą kartki dla tych,
którzy pragną sporządzić ranking osób «zawsze chodzących do kościoła, ale
zachowujących się gorzej od innych». Krewni i przyjaciele zostaną wezwani do pomocy kobietom,
które nie mogą przyjść do kościoła, ponieważ są zajęte przygotowaniem obiadu.
Wszystkim, których krępuje dawanie na tacę, rozda się odznaki z napisem «Już dałem».
W jednej nawie zostaną umieszczone drzewa i kwiaty dla szukających Boga w
przyrodzie. Lekarze
zajmą się tymi, którzy chorują wyłącznie w niedzielę. Dostarczymy aparaty słuchowe
osobom, które nie słyszą kazania, a specjalne zatyczki tym, dla których dzwony dzwonią za
głośno. Kościół zostanie ozdobiony równocześnie gwiazdami betlejemskimi, choinkami i palmami
wielkanocnymi ze względu na tych, dla których to jedyny znany
wystrój świątyni”.
JEZUS
jest CENTRUM KOŚCIOŁA
Czym jest
ciało bez Głowy? Trupem.
Czym jest
oblubienica bez oblubieńca? Wdową.
Czym jest
winorośl bez krzewu? Drewnem na opał.
Czy jest
budowla bez fundamentu? Gruzem.
Czym jest
trzoda bez pasterza? Jedzeniem dla wilków.
Czym jest
dziecko bez matki? Sierotą.
Ale….Kościół
jest żywy, a Jezus
przebywający pośród niego jest jego życiem.
III NIEDZIELA ADWENTU – 17 XII 2023
9.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną w Zatylu
10.00 – Msza
św. z nauką rekolekcyjną
11.30 – Msza
św. z udziałem dzieci
17.00 – Msza św. z nauką
rekolekcyjną
Dzień spowiedzi św.
9.00 – Msza św. z nauką rekolekcyjną
10.30
– Msza
św. z nauką rekolekcyjną w Łazowej, spowiedź
11.30
– Msza
św. z nauką rekolekcyjną
15.30
– Msza
św. z nauką rekolekcyjną w Hucie Lubyckiej, spowiedź od 15.00
17.00 – Msza św. roratnia z
nauką rekolekcyjną
11.30
– Msza
św. z nauką rekolekcyjną
17.00 – Msza św. roratnia z
nauką rekolekcyjną
Rodzaje
parafian - Potrząśnij swoim sumieniem, parafianinie!
Nie ukrywajmy:
większość członkiń i członków wspólnot parafialnych „trzyma się z daleka” od
swoich duszpasterzy i ewentualnej współpracy z nimi dla chwały Bożej i ku wspólnemu
dobru. Oto małe zestawienie, które pozwoli ocenić Twoją przynależność do
poszczególnych grup, z których parafia się składa. Do której z nich należysz?
▸ Wierni zaangażowani we wszelkie
możliwe działania podejmowane i proponowane przez duszpasterzy w parafii;
▸ Twórcy parafialnych stron
internetowych, autorzy artykułów do parafialnej gazetki;
▸ Parafianie zaangażowani okazjonalnie
w wybrane „akcje”;
▸ Członkinie i członkowie rad
parafialnych, parafialnej Caritas, Liturgicznej Służby Ołtarza, redaktorzy
parafialnych gazet czy stron internetowych, chórzyści itp.;
▸ Osoby zaangażowane w konkretną
wspólnotę działającą przy parafii;
▸ Krytykanci, którzy „nie
przepuszczą” żadnego uchybienia swoim duszpasterzom;
▸ „Loża szyderców”, która
usiłuje odstraszyć wszystkich, którzy angażują się w jakiekolwiek działania na
rzecz wspólnoty parafialnej;
▸ Bierni uczestnicy liturgii,
którzy „odstoją” nakazane nabożeństwa, nie usiłując rozumieć, o Kogo i o co w
takich spotkaniach chodzi;
▸ Parafianie okazjonalni, „od
wielkiego dzwonu”;
▸ Ludzie obojętni na wszystko,
co związane z życiem religijnym – praktycznie poza życiem Kościoła;
▸ „Klienci” parafialni,
potrzebujący jedynie „usług religijnych” dla siebie, swych dzieci czy bliskich
(chrzest, I Komunia św., pogrzeb);
▸ Osoby niemające świadomości,
do jakiej wspólnoty parafialnej należą;
▸ Turyści religijni,
nawiedzający kościoły poza swoim parafialnym na zasadzie gości, którzy nie mają
żadnych zobowiązań.
Czy tego rodzaju zestawienie nie powinno stanowić
jednego z punktów do osobistego rachunku sumienia i wyznania w konfesjonale grzechów zaniedbania wobec
własnej parafii?
PYTANIA DO
ROZWAŻENIA
▸ Popatrz na przedstawione tutaj
„drzewko parafialne” i uczciwie odpowiedz: jakie zadanie w Twojej parafii
czeka właśnie na Ciebie?
A jeśli – mając odpowiednie kwalifikacje (czas,
zdrowie, talenty, wiedzę itp.) – nie podejmujesz tej swojej cząstki
współodpowiedzialności za Kościół lokalny, to dlaczego?
▸ Znasz historię swojej parafii
(kościoła), swoich duszpasterzy, program nabożeństw, działające u Was
wspólnoty; czytasz prasę
parafialną, zaglądasz na parafialne strony internetowe; korzystasz z zaproszeń
na dodatkowe spotkania organizowane poza świąteczną Eucharystią?
▸ Czy wywiązujesz się z obowiązku
materialnego wspierania swojej parafii i Kościoła powszechnego (V przykazanie
kościelne) – jak to wygląda w złotówkowych konkretach?
Lubycza Królewska jest dawną
osadą wołoską. Lokowana na początku XV w. (1422 r. – dokument księcia Siemowita
IV). Lubycza w ziemi bełskiej, starostwie rzeczyckim, wchodziła w skład dóbr
koronnych – stąd mamy nazwę Królewska. Niestety nie zachował się dokument
lokacyjny na mocy, którego powstało miasto Lubycza. Najprawdopodobniej w
połowie XVIII w. otrzymała prawa miejskie. W 1787 r. wzmiankowana jest jako
wieś. 1 stycznia 2016 r. ponownie uzyskała prawa miejskie.
Neogotycki kościół w Lubyczy
Królewskiej został zbudowany w latach 1903-1904. Była to kaplica należąca do
parafii w Rawie Ruskiej.
Pierwotnie kaplica była pod
wezwaniem Świętych Aniołów Stróżów. Uroczyste poświęcenie kościoła odbyło się
16 października 1904 r. W zastępstwie arcybiskupa aktu poświęcenia dokonał ks.
opat Izydor Kunaszowski z Żółkwi.
Podczas II wojny światowej
kościół został znacznie zniszczony. Podjęto prace remontowe, które trwały do
października 1949 r. W 1946 r. ks. Jakub Winiarz przywiózł z Rawy Ruskiej obraz
Matki Bożej Różańcowej (Matka Boża z Dzieciątkiem).
W 1949 r. erygowano parafię.
Pierwszym proboszczem został ks. Jakub Winiarz. Ze względu na wzrost ilości
wiernych podjęto decyzję o powiększeniu kościoła. W 1979 r. uzyskano pozwolenie
na rozbudowę kościoła parafialnego. Kamień węgielny pod nową część kościoła
został poświęcony przez Ojca św. Jana Pawła II w Krakowie, 10 VI 1979 r.,
podczas Jego pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny.
Dziękuję - pozdrawiam księdza Tadeusza i Jerzego
OdpowiedzUsuń