Maryjny Dzień Skupienia 2023 - Tuchów (Lubaszowa )

Maryjny dzień skupienia

 „Maryja, Matka Kościoła”

Niepokalane Serce Maryi

Maryjny Dzień Skupienia

17 czerwca 2023r na „Górze Tabor” w Lubaszowej spotkało się 30 uczestników w ramach Dnia Skupienia, który przygotował i przeprowadził o. Józef Grzywacz. Ojciec Stanisław Gruszka służył zebranym w konfesjonale a bracia br. Kasjan i br. Wojtek pomagali przy obsłudze, służyli do Mszy św. i elegancko obsługiwali uczestników przy stole.

Dniu Skupienia towarzyszyło hasło: „Maryja Matka Kościoła”. Ojciec Józef przygotował  konferencję składającą się z czterech części i w ciekawy sposób przedstawił uczestnikom. Główny temat oparty był o Katechezę św. Jana Pawła II z 17.09.1997 r. Co prawda tekst soborowy nie przypisuje Dziewicy wyraźnie tytułu „Matki Kościoła” ale nawiązuje do deklaracji papieża Benedykta XIV ogłoszonej przed dwoma wiekami. Dzięki zwróceniu większej uwagi na tajemnicę Kościoła i na jego związki z Maryją zaczęto przyzywać Maryję jako „Matkę Kościoła”. Tytuł ten był używany wiele razy w nauczaniu Jana XXIII i Pawła VI, który pragnął, aby sam Sobór Watykański II ogłosił Maryję „Matką Kościoła” – tzn. Matką całego Ludu Bożego, zarówno wiernych jak i pasterzy”. Uczynił to osobiście w przemówieniu zamykającym trzecią sesję Soboru Watykańskiego, prosząc zarazem aby „od tej pory cały lud chrześcijański jeszcze bardziej czcił Maryję przyzywając Ją tym słodkim imieniem”. Papież Jan Paweł II wyraził życzenie aby przyznany Maryi tytuł „Matki Kościoła” znalazł godne miejsce w liturgii i w pobożności ludu chrześcijańskiego.

W czasie Eucharystii dokonaliśmy Aktu poświęcenia się Niepokalanemu Sercu Maryi w Jedności z Sercem Jezusa. Deklaracje te złożyliśmy na ołtarzu w czasie Ofiarowania.

Po smacznym obiedzie miała miejsce kolejna część konferencji, dotycząca roli świeckich w Kościele. W przerwach nuciliśmy pieśni: „Budujemy Kościół Boży „oraz „Weź w swą opiekę nasz Kościół święty” (oczywiście przy dźwiękach melodii i śpiewie bp. Antoniego Długosza).

O godz. 15 zebraliśmy się ponownie w kaplicy aby po fragmencie z Dzienniczka siostry Faustyny modlić się Koronką do Bożego Miłosierdzia oraz Litanią do Niepokalanego Serca Maryi.

O. Józef dziękował nam za udział w Dniu Skupienia. Uczestnicy zaś wypowiadali się o korzyściach jakie wynieśli z pobytu na „Górze Tabor”. Przede wszystkim to ogromne przeżycie, ubogacenie wewnętrzne i rozmodlenie a także spotkanie we wspólnocie ludzi życzliwych. Wzbogaciliśmy się także o liczne i cenne pozycje książkowe oraz broszury, które ofiarował o. Józef. Składamy ojcu serdeczne Bóg zapłać.

Alicja z Siedlisk Tuchowskich

 „Wszystko przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie”. 

Nic bez Chrystusa i nic przeciwko Niemu. 

„Jezus Chrystus zawsze ten sam wczoraj, dziś i na zawsze.”(Hbr 13, 8)

Maryjny Dzień Skupienia

(znów dróżkowicze nie zawiedli)

To już 4-ty, w ciągu trzech lat^[1] -  Maryjny Dzień skupienia - zorganizowany z poparciem parafii i sanktuarium Matki Bożej Tuchowskiej^[2]. Dnia 17 czerwca 2023 roku, sobota, we wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi, od 8.30 do 15.30 został przeprowadzony maryjny dzień skupienia w centrum rekolekcyjnym „Góra Tabor”, w Lubaszowej, pod hasłem: „Maryja, Matka Kościoła Chrystusowego”.

Wydarzenie to było skierowane do Dróżkowiczów, Członków Róż Różańcowych, uczestników Nieustannej Nowenny, Rycerstwa Niepokalanej i czcicieli Matki Bożej. Aktywności miały jako cel pogłębienie znajomości o Maryi, umocnienie w zdrowej pobożności maryjnej i  bezpośrednie przygotowanie do Wielkiego Odpustu Tuchowskiego. Trzy konferencje były poświęcone Matce Kościoła, Niepokalanemu Sercu Marii i Marce Bożej Tuchowskiej.

Z pomocą dwóch postulantów: Kasjana i Wojciecha^[3], ojciec Józef Grzywacz pomagał uczestnikom w odkrywaniu obecności Maryi w Kościele, w zrozumieniu sensu zawierzenia się Niepokalanemu Sercu Maryi oraz przybliżył historię tuchowskiego obrazu.  Uczestniczyło 28 osób z Tuchowa, Zalasowej, Ryglic, Lichwina, Siedlisk, Jasła, Nowego Żmigrodu, Samoklęsk i Tarnowa.

Z nową motywacją wszyscy zostali zapoznani z programem Wielkiego Odpustu Tuchowskiego - 2023 i zaproszeni do aktywnego z nim uczestnictwa, a zwłaszcza w modlitwie różańcowej na „dróżkach” odmawianej codziennie o 19.15, a podczas odpustu o 16.30. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie, oby!!!

O. Józef Grzywacz CSsR

 

---

[1] 15-17.X.2021 – „Rekolekcje z ikoną M.B. Nieustającej Pomocy” – Lubaszowa, 45 osób.

23.X.2021 – Dzień skupienia „Wszystko o różańcu, który może wszystko” - Lubaszowa, 23 osoby.

22.X.2022, Dzień skupienia „Modlić się z Maryją i jak Maryja” - Tuchów, 20 osób.

30.I. 2023 – Opłatkowe spotkanie dróżkowiczów - Tuchów, 25 osób.

17.VI. 2023, Dzień skupienia „Matka Kościoła” - Lubaszowa, 28 osób.

[2] Od początku pobytu w Tuchowie (2020 – 2023), o. Grzywacz proponował założenie TOM-u (Tuchowski Ośrodek Maryjny).

[3] Postulanci redemptoryści: Kasjan Zieliński i Wojciech Żołądź.

Zapraszamy!...potwierdzić do 14 czerwca 2023

Maryja Matka Kościoła

Katecheza św. Jana Pawła II (17.09.1997)

1. Sobór Watykański II po ogłoszeniu Maryi „najznakomitszym członkiem Kościoła", „typicznym wyrażeniem” i „wzorcem” Kościoła, stwierdza: „Kościół (...) katolicki, pouczony przez Ducha Świętego, darzy Ją synowskim uczuciem i czci jako matkę najmilszą” (Konstytucja dogmatyczna o Kościele Lumen gentium, 53, dalej: KK).

Wprawdzie tekst soborowy nie przypisuje Dziewicy wy­raźnie tytułu: „Matki Kościoła”, jednakże jednoznacznie wyraża jego treść, nawiązując do deklaracji papieża Bene­dykta XIV, ogłoszonej przed dwoma wiekami, w 1748 r. (Bullarium romanum, seria 2, t. 2, n. 61, s. 428).

Mój Czcigodny Poprzednik opisuje w tym dokumencie synowskie uczucia Kościoła, który rozpoznaje w Maryi swoją najukochańszą matkę i ogłasza Ją w sposób pośredni Matką Kościoła.

2. W przeszłości posługiwanie się takim tytułem zdarzało się raczej rzadko, obecnie jednak staje się coraz bardziej powszechne w wypowiedziach Magisterium Kościoła i w po­bożności ludu chrześcijańskiego. Poprzednio wierzący przy­zywali Maryję, zwracając się do Niej najczęściej: „Matko Boża”, „Matko wierzących”, „Matko nasza”, podkreślając w ten sposób osobistą relację, jaka łączy Ją z każdym z Jej dzieci.

Następnie, dzięki zwróceniu większej uwagi na tajemnicę Kościoła i na jego związki z Maryją, zaczęto przyzywać Świętą Dziewicę jako „Matkę Kościoła”.

Wyrażenie to już przed Soborem Watykańskim II było obecne w nauczaniu papieża Leona XIII, który stwierdził, że Maryja była prawdziwie Matką Kościoła" (Acta Leonis XIII, 15, 302). Następnie tytuł ten był używany wiele razy w na­uczaniu Jana XXIII i Pawła VI.

3. Tytuł „Matka Kościoła”, chociaż przypisany Maryi w późniejszym czasie, wyraża macierzyńską relację Dzie­wicy z Kościołem, o której mówią już pewne teksty Nowego Testamentu.

Maryja w chwili zwiastowania zostaje powołana, by wy­razić swoją zgodę na przyjście Królestwa mesjańskiego, które spełnić się miało w momencie narodzenia Kościoła.

W Kanie Galilejskiej Maryja, zabiegając u Syna o ob­jawienie Jego mesjańskiej mocy, w sposób zasadniczy przyczynia się do wzrostu wiary w pierwszej wspólnocie uczniów i współdziała w ustanowieniu Królestwa Boże­go, którego „zalążkiem” i „początkiem” jest Kościół (por. KK, 5).

Na Kalwarii Maryja, jednocząc się z ofiarą swego Syna, dołącza do dzieła zbawczego własny wkład macierzyński, który przyjmuje formę bolesnego zrodzenia nowej ludzkości.

Zwracając się do Maryi w słowach: „Niewiasto, oto syn Twój”, Ukrzyżowany ogłasza Jej macierzyństwo nie tylko wobec apostoła Jana, ale również wobec każdego ucznia. Tenże Ewangelista, stwierdzając, że Jezus musiał umrzeć, „by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno” (J 11, 52), wskazuje w narodzinach Kościoła owoc zbawczej ofiary, w której Maryja uczestniczyła po macierzyńsku.

Św. Łukasz Ewangelista zaświadcza o obecności Matki Jezusa pośród pierwszej wspólnoty w Jerozolimie (por. Dz 1, 14). Podkreśla w ten sposób macierzyńską rolę Maryi wobec rodzącego się Kościoła, analogicznie do roli ode­granej przez Maryję w narodzeniu Odkupiciela. W ten sposób macierzyński wymiar staje się zasadniczym elementem związku Maryi z nowym ludem odkupionym.

4. Idąc śladami Pisma Świętego, doktryna patrystyczna uznaje macierzyństwo Maryi wobec dzieła Chrystusa, a za­tem wobec Kościoła, jakkolwiek w sposób nie zawsze wyraźny.

Według św. Ireneusza Maryja stała się przyczyną zba­wienia dla całego rodzaju ludzkiego" (Adv. haer. 3, 22. 4: PG 7, 959), a czyste łono Dziewicy „rodzi na nowo ludzi w Bogu” (Adv. haer. 4. 33, 11: PG 7, 1080). Podobnie utrzymuje św. Ambroży, który stwierdza: „Dziewica zrodziła Zbawienie świata, Dziewica dała życie całemu stworzeniu (Epistola 63, 33: PL 16, 1198), oraz inni Ojcowie, którzy nazywają Maryję „Matką zbawienia” (Sewerian z Gabali, Oratio 6 de mundi creatione, 10: PG 54, 10; Faustus z Riez, Maxima Bibliotheca Patrum VL 620-621).

W średniowieczu św. Anzelm tak zwracał się do Maryi: „Ty jesteś Matką usprawiedliwienia i usprawiedliwionych. Matką pojednania i pojednanych. Matką zbawienia i zba­wionych” (Oratio 52. 8: PL 158, 957). podczas gdy inni autorzy przyznają Te; tytuły: „Matka Łaski" oraz „Matka Życia".

5. Tytuł „Matka Kościoła” ujawnia nam zatem najgłębsze przekonanie chrześcijan, że przychodzą do Maryi nie tylko jako do Matki Chrystusa, ale również jako Matki wierzących. Ta, która uznawana jest za Matkę zbawienia, Matkę życia i łaski, Matkę zbawionych i Matkę żyjących, słusznie uznana jest za Matkę Kościoła.

Papież Paweł VI pragnął, aby sam Sobór Watykański II ogłosił Maryję „Matką Kościoła – tzn. Matką całego Ludu Bożego, zarówno wiernych, jak i pasterzy”. Uczynił to osobiście w przemówieniu zamykającym trzecią sesję So­boru Watykańskiego II (21 listopada 1964 r.), prosząc zarazem, aby „od tej pory cały lud chrześcijański jeszcze bardziej czcił Maryję, przyzywając Ją tym słodkim imie­niem” (AAS 1964, 37).

W ten sposób mój Czcigodny Poprzednik sformułował jednoznacznie doktrynę, która była już zawarta w VIII roz­dziale Lumen gentium, wyrażając jednocześnie życzenie, aby przyznany Maryi tytuł Matki Kościoła znalazł godne miejsce w liturgii i w pobożności ludu chrześcijańskiego.

CZYM JEST ODDANIE SIĘ NIEPOKALANEMU SERCU MARYI?

Oddanie, zawierzenie, poświęcenie Niepokalanemu Sercu Maryi, czy po prostu Niepokalanej, to różne terminy oddające jedną rzeczywistość, istotą, której jest świadomy i dobrowolny akt woli złożenia w Maryi wszystkiego co stanowi naszą własność. Jest daniem Matce Najświętszej prawa do naszego życia i do naszej własności. Cokolwiek oddamy Maryi już do nas nie należy.

Podstawą duchową zawierzenia jest postanowienie Chrystusa wyrażone na Krzyżu: „Oto Matka Twoja”. W obliczu śmierci przekazuje się tylko rzeczy najważniejsze. Jezus tuż przed śmiercią oddał Maryję za Matkę swojemu umiłowanemu uczniowi, czyli każdemu, za kogo umarł na Krzyżu. Św. Jan jako pierwszy wypełnił Testament Jezusa, biorąc Maryję do siebie.

Kościół od samego początku żył prawdą o duchowym macierzyństwie Maryi. Ona, Oblubienica Ducha Świętego, trwa na modlitwie z Apostołami w oczekiwaniu na zesłanie Parakleta. Najstarsze papirusy modlitwy Pod Twoją obronę pochodzą z II wieku naszej ery. Przez wszystkie wieki i kraje w Kościele była żywa praktyka szukania pomocy i opieki u Matki Bożej.

Wielu świętych i błogosławionych podążało tą drogą maryjnej konsekracji. Należy tu wymienić oprócz św. Ludwika Grignion de Montfort, św. Jana Pawła II, św. Maksymiliana M. Kolbego, Stefana Kardynała Wyszyńskiego i wielu innych. Św. Maksymilian mówił tym, którzy przychodzili do niego po poradę: bracie idź oddaj to Niepokalanej, nie martw się, Ona o wszystko się zatroszczy.

Oddanie się Niepokalanemu Sercu Maryi jest:

• naśladowaniem Syna Bożego, który oddał się Maryi cały, stając się od Niej zależnym w ziemskim życiu: Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany.
• bezpiecznym schronieniem przed złem, które nam zagraża. Dobra, które złożymy w Sercu Mary są bezpieczne, ponieważ szatan nie ma już do nich dostępu.
• drogą powrotną do Boga, do utraconego raju. W Jej Niepokalanym Serce zamieszkał Bóg, który ma na imię Miłość. Jest spotkaniem z Bogiem żywym.
• wypełnieniem Testamentu z Krzyża: „Oto Matka twoja”, jako nakazu Chrystusa przyjęcia Maryi za Matkę. Ona nas rodzi i wychowuje do nowego życia dzieci Bożych.

Oddanie Maryi powinno być: 

• osobistym aktem woli, jest to naszą indywidualną, świadomą i dobrowolną decyzją. Jest odpowiedzią na Boże zaproszenie,
• bezwarunkowe, oddajemy się Jej nie spodziewając się niczego w zamian, sama przynależność do Maryi jest wielkim Bożym darem. Wierząc w Jej dobroć i miłość
  z radością się Jej poświęcamy,
• całkowite, oddajemy Niepokalanej wszystko: nasz umysł, serce, wolę, duszę, ciało, zmysły, emocje, pamięć, zranienia, słabości, naszą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, śmierć
  i wieczność, nasze rodziny i przyjaciół, zajęcia, pracę, modlitwy, choroby, problemy
  i cierpienia, dobra materialne,
• trwałe, chociaż ma początek to nie ma końca. Maryj wystarczy raz się oddać, a Ona już nigdy się nas nie wyprze, ponawiamy nasze zawierzenie, ponieważ jesteśmy słabi i skłonni do zapominania,
• otwarte, odnawiając nasze oddanie możemy dokładać nowe sprawy i okoliczności, doświadczając interwencji Maryi coraz bardziej Ją poznajemy, a przez to bardziej Jej ufamy i zawierzamy kolejne sprawy.

Co lub kogo możemy oddać Maryi?

• siebie i wszystko, co jest moje: rodzinę, pracę, naukę, parafię, wspólnotę, ojczyznę itd. (według przymiotów wymienionych wyżej),
• inne osoby i ich sprawy: instytucje, organizacje, każdego i każdą, wszystkie sprawy własne i cudze, prosząc Tą najlepszą Matkę o opiekę i wstawiennictwo u Boga.

Jak się oddać Niepokalanej?

• każde oddanie się Maryi jest Jej miłe,
• najlepiej zrobić to, po spowiedzi, na Eucharystii,
• można wyrazić to nasze oddanie własnymi słowami lub korzystając z istniejących aktów oddania, najlepiej napisanych przez świętych i zatwierdzonych przez Kościół,
• zachęca się do wyrażenie swojego oddania Maryi na piśmie z podpisem, zaznaczając kto, kiedy i gdzie dokonał aktu zawierzenia,
• przy różnych trudnościach, okolicznościach od nas niezależnych wystarczy oddanie się wewnętrznym aktem woli,
• kiedy okoliczności są sprzyjające, dobrze oddać się Maryi wspólnotowo, np. cała parafia, wspólnie cała rodzina lub wszyscy pracownicy firmy, pracownicy urzędu, itp.,
• dobrze od czasu do czasu ponawiać swoje zawierzenie, dziękując jednocześnie za otrzymane łaski.