Siedem słów Maryi i siedem praw miłości
Fragmenty z Książki O. Józef Grzywacz, CSsR [1]
[1] GRZYWACZ,
Józef, CSsR, Magnificat: hymn rewolucyjny Maryi, matki Jezusa, Książka2021.
Książka „Maryja.
Pierwsza miłość świata” jest autorstwa Fultona Sheena. W Piśmie Świętym mamy
tylko siedem słów wypowiedzianych przez Maryję. Trzy z nich skierowane są do
anioła Gabriela; jedno w hymnie Magnificat w odpowiedzi na słowa Isabel; dwa
zaadresowane do Syna i jedno słowo do sług na weselu w Kanie. Te siedem słów mogą
ilustrować siedem praw miłości:[1]
2. Wybór kończy się utożsamieniem z ukochaną osobą- miłość tęskni za jednością. Maryja powiedziała: „Oto Ja służebnica Pańska,” (Łk 1,38). Moja wola jest moja, ale chcę, aby się wypełniła twoja. Wolność istnieje dla słodkiej niewoli miłości. „
Fiat” oznacza oddanie, rezygnacje oraz celebracje Boskich zaślubin.
3. Miłość wymaga wyrzeczenia się własnego „ego”. Maryja powiedziała: „niech Mi się stanie według twego słowa!” (Łk 1,38b). Miłość, która zamyka się, umiera. Będąca w ciąży Maryja odwiedza kolejną kobietę w ciąży. Miłość jest albo społeczna, albo przestaje być miłością. Noszenie w sobie Chrystusa jest nieodłączne od posługi dla Chrystusa.
4.
Miłość jest nieodłączna od radości. Maryja powiedziała: „Wielbi dusza
moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy” (Łk 1,46-47). Kiedy
ekstaza miłości pochodzi od Boga, naturalne jest, że twoja radość objawia się w
muzyce, podobnie jak w Magnificat Maryi. Radość rozprzestrzenia się w dwóch
wymiarach: poziomym - w rodzinie i pionowym - w kierunku Boga. Radość ojca
zmienia kobietę w matkę. Wszystkie matki śpiewają swoim niemowlętom, ale Maryja
jest tą, która śpiewa, zanim niemowlę się narodziło.
5. Miłość jest nierozerwalnie związana z bólem. „Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie?” (Łk 2,48). Miłość zawsze chce być doskonalsza. Maryja była smutna, gdy jej Syn pozostał w świątyni przez trzy dni. Ścieżka prawdziwej miłości jest zawsze trudna. Nawet najbardziej duchowa miłość nie jest wolna od jałowości, duchowej oschłości oraz uczucie, że utraciło się Bożą obecność.
6. Każda miłość, zanim
wzniesie się na wyższy poziom, musi umrzeć dla niższego poziomu. „A kiedy
zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: Nie mają już wina. Jezus Jej
odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie
nadeszła godzina moja” (J 2,3-4). W królestwie miłości nie ma równin: albo
idzie w górę, albo w dół. Wydarzeniem w Kanie była śmierć relacji „Matka - Syn”
i początkiem relacji „Matka-ludzkość”, „Chrystusa – odkupieni’. Milosc, która nie
dąży wzwyż, ginie.
7. Kresem każdej ludzkiej miłości jest spełnianie woli Bożej -
„Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie”(J 2, 5). Ludzkie serce jest rozdarte miedzy poczuciem pustki a potrzebą napełnienia, jak naczynia na weselu w Kanie. Miłość nie ma innego celu niż posłuszeństwo Chrystusowi. Miłość jest ponadczasowa. Serce musi się napełnić i opróżnić. Moc opróżniania jest ludzka, ale moc napełniania należy tylko do Boga”. Moc napełniania należy tylko do Tego, który nakazał napełnić stągwie wodą. Wszelka doskonała miłość musi na koniec dojść do wołania: „Nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie, Panie (Łk 22,42b).
Nowa książka - Magnificat
OdpowiedzUsuń