Różaniec - Biskup STANULA Tajemnice z życia publicznego Jezusa

Tajemnice z życia publicznego Jezusa

(antycypując papieża Jana Pawła II)

Wiemy, że w 2002 r. Papież Jan Paweł II, listem „Rosarium Virgnis Mariae” ustanowił nowe „tajemnice światła”. Ale tutaj uwaga!!! W 1992 r., czyli 10 lat wcześniej, ksiądz biskup Czesław Stanula, biskup diecezji Floresta - PE (1989 - 1997) opublikował w „Głos, który woła na pustyni”- diecezjalne wiadomości z  Floresta „nowe” tajemnice Różańca. Opierał się na propozycji księdza biskupa Valfredo Tepe, biskupa w diecezji Ilhéus (1971-1995).

O

to pełny tekst pod numerem 16 (październik 1992 r.). Biskup Czesław  cytując biskupa Tepe, mówi o trzech etapach życia Jezusa i sugeruje powrót „radosnych tajemnic”. Jak widzimy, są one prawie takie same jak  „tajemnice światła” zaproponowane przez Jana Pawła II (trzy z nich są identyczne).

Różaniec – medytacja życia Chrystusa.

Zwróćmy teraz uwagę na obserwacje i propozycje biskupa Frei Valfredo Bernardo Tepe - Ilhéus da Bahia dotyczące Różańca. Tak pisał biskup Tepe przed 1992 rokiem: „Różaniec jest tradycyjną formą duchowości chrześcijańskiej. Recytując dziesiątki „Zdrowaś Maryjo”, medytujemy jednocześnie o życiu Jezusa. Różaniec w swojej materialnej formie jest symboliczny: tworzy koło, koronę lub naszyjnik z paciorków. Przypomnij nam, co powiedział Jezus. „Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca»”(J 16,28). Jezus przyszedł na ten świat: opuścił Ojca i powrócił do Ojca. Stał się więc naszym wzorem, ponieważ wszyscy opuściliśmy Ojca będziemy musieli powrócić do domu Ojca. Jezus może powiedzieć każdemu z nas: „Pójdźcie za mną” (Mt 19,21): „Ja jestem drogą” (J 14,8).

Tradycyjnie w Różańcu podążamy za życiem Jezusa w trzech etapach. Na pierwszym: radosne tajemnice - rozważamy dzieciństwo Jezusa, prowadzone przez Jego Matkę Najświętszą Maryję. Na drugim etapie: bolesne tajemnice - podążamy za Jezusem w Jego Męce i śmierci. Na trzecim etapie: chwalebne tajemnice - kontemplujemy Zmartwychwstanie Jezusa i Jego ostateczne zwycięstwo.

Okazuje się, że brakuje ważnej części życia Jezusa: jego życia publicznego, które jest naznaczone działaniami misyjnymi. Jezus jest „pierwszym i największym ewangelizatorem” (Evangelii Nunciandi 7). Sam Jezus podsumował swoje przyjście na świat w tym słowach: „Muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie, bo do tego zostałem posłany” (Łk 4,43). Dlatego sugeruję (biskup Tepe), abyśmy dodali do Różańca czwartą cześć – tajemnice z życia publicznego kiedy podążamy za misyjnym życiem Jezusa. Łącząc naszą działalność ewangelizacyjną z misyjną żarliwością Jezusa, możemy ożywić naszą misyjną gorliwość  dla wielkiego zadania nowej ewangelizacji. Sugeruję, aby były one odmawiane w następującej kolejności: tajemnice Radosne, tajemnice Życia publicznego, tajemnice Bolesne i tajemnice Chwalebne.

Tajemnice z życia publicznego zaproponowane przez biskupa Tepe i wydane przez biskupa Czesława Stanule (1992).

1. Tajemnica: Teofania  w Jordanie

Jezus ochrzczony w rzece Jordan. Podczas  modlitwy ujrzał jak otwiera się niebo: Duch Święty zstąpił na Niego, a Ojciec publicznie ogłosił go swoim umiłowanym Synem (Mt 3,13-17; Mk 1, 9-10; Łk 3,21) Jezus radował się z radością i powiedział: Wysławiam Cię, Ojcze (Łk 10,21).

2. Tajemnica: Gody w Kanie

Przyjęcie zakończyło się smutkiem. Matka Boża interweniowała. Na jego prośbę Jezus przemienił wodę w wino, radość powróciła obficie. Jezus uczynił tam swój pierwszy znak, pokazał swoją moc ewangelizacyjną, a uczniowie w niego uwierzyli (J 2,1-11).

3. Tajemnica: Zapał misyjny Jezusa

W radości ze znalezienia ukrytego skarbu Królestwa pozostawił wszystko: dom, matkę, stolarstwo, aby w pełni poświęcić się misji ewangelizacyjnej (Mt 13,44). Chodził od wioski do wioski, od miasta do miasta, głosząc Dobrą Nowinę o Królestwie (Łk 8,1).

4. Tajemnice: Wyzwolenie i zbawcze działanie Jezusa

Niewidomi odzyskali wzrok, kulawy zaczął chodzić, trąd został wyleczony, a Dobra Nowina została ogłoszona ubogim (Łk 7,22). Lud z podziwem i radością przyszedł do Jezusa, a cały tłum próbował Go dotknąć, ponieważ z niego wyszła siła, która uzdrawiała wszystkich (Łk 6,18–19).

5. Tajemnica: Opcje Jezusa

Zmarginalizowane społeczeństwo (dzieci, kobiety, pastorzy, celnicy) są faworytami Jego działań misyjnych. Przyjmował grzeszników i jadł z nimi (Łk 15,1–2). Celnicy i prostytutki radowali się, ponieważ mogli wejść do Królestwa przed faryzeuszami i uczonymi w Piśmie (Mt 21,31) oraz z radości jednego grzesznika, który był w niebie większa radość dla jednego grzesznika, który się nawrócił, niż dla dziewięćdziesięciu dziewięciu prawych ludzi (Łk 15,7).

Październik jest uważany za miesiąc Różańca Świętego - jest to starożytna tradycja Kościoła aby czcić Maryję poprzez Różaniec Święty. Wielu chrześcijan przybyło, aby pogłębić swoją wiarę poprzez Różaniec lub jego część, którą popularnie nazywamy Różańcem. Magisterium Kościoła zachęca do tego nabożeństwa i praktyki odmawiania różańca. Zaprezentujemy kilka pomysłów na ten temat, na podstawie Dokumentu Papieża Pawła VI z 2 lutego 1974 r. W sprawie Kultu Matki Boskiej. W trzeciej części tego dokumentu Papież mówi o dwóch ćwiczeniach pobożności, które tradycyjnie żyją w pobożności Mariany

W tym dokumencie nr 42 Papież powiedział. „Chcemy (...) nieco dłużej zastanawiać się nad odnowieniem tego innego ćwiczenia pobożności, które już zostało nazwane„ kompendium całej Ewangelii ”: Różańca lub Różańca Matki Bożej. Nasi poprzednicy poświęcili tę praktykę czujnej uwadze i pilnej trosce. Dlatego niejednokrotnie zalecali odmawianie Różańca, sprzyjali jego rozpowszechnianiu, ilustrowali jego naturę, uznawali jego zdolność do rozwijania modlitwy kontemplacyjnej. ”(MC 42)  dokument papieża chwali kongresy i specjalistyczne studia nad Różańcem.

1. Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, ponieważ rozważa Tajemnice z Ewangelii, aby kontemplować ... „on (Różaniec) zacznie z Ewangelii wypowiedzieć główne tajemnice i formuły; także sugestię takiej postawy, z jaką wierni powinni recytować, od radosnego powitania Anioła i odpowiedniej religijnej zgody Najświętszej Maryi Panny, a także po Ewangelii, pamiętajcie, w następstwie Zdrowaś Maryja, fundamentalna tajemnica - Wcielenie Słowa - rozważana w decydującym momencie Zwiastowania skierowanego do Maryi, dlatego Różaniec jest modlitwą ewangeliczną, tak jak dziś, być może bardziej niż w przeszłości, pastorzy i uczeni lubili to definiować.

2. Różaniec to chronologiczny rozwój faktów historycznych, które nas uratowały. „Różaniec uważa bowiem główne wydarzenia„ zbawcze ”naszego odkupienia za harmonijną sukcesję, która miała miejsce w Chrystusie: od poczęcia dziewicy, przez tajemnice dzieciństwa, aż po kulminacyjne chwile Wielkanocy - błogosławionego Pasja i chwalebne Zmartwychwstanie - i jego skutki dla rodzącego się Kościoła, w dzień Pięćdziesiątnicy i Dziewicy Maryi ... „A dokument kontynuuje tę bardzo ważną obserwację”. ponadto, że potrójna wizja tajemnic Różańca nie tylko doskonale pokrywa się z chronologicznym porządkiem faktów, «przede wszystkim odzwierciedla schemat pierwotnego głoszenia wiary i przywołuje tajemnicę Chrystusa w taki sam sposób, w jaki jest on widziany São Paulo, w słynnym „hymnie” Listu do Filipian: uniżenia, śmierci i wyniesienia (Flp 2.6-11).

3. Różaniec jest modlitwą chrystologiczną, to znaczy życiem Jezusa Chrystusa i przeżywaniem w nim. ”Modlitwa ewangeliczna, skupiona na tajemnicy Odkupieńczego Wcielenia. W rzeczywistości, jego najbardziej charakterystyczny element - litanijne powtórzenie Zdrowaś  Maryja - staje się również nieustanną chwałą Chrystusa, ostatecznym przedmiotem głoszenia Anioła i pozdrowienia Matki Jana Chrzciciela: „Błogosławiony owoc twojego łona” (Łk 1,42).

Ojciec Święty, papież Paweł VI, podkreśla również kontemplacyjny i liturgiczny element Różańca Świętego. Po objawieniu teologii Różańca, Ojciec Święty radzi medytacyjnej modlitwie Różańca Świętego. Zaprasza was do modlitwy nie tylko prywatnie, ale także w grupach. Żyjąc miesiącem różańca odnówmy to tradycyjne i proste nabożeństwo do Maryi i odmawiajmy Różaniec Święty. Maryja nas nie opuści, kiedy będziemy zjednoczeni z Nią.

Ksiądz biskup  Czesław Stanula, CSsR, biskup Floresta - BA - 1992.

Artykuł został przygotowany przez ojca Józefa Grzywacza CSsR (maj 2020) w nawiązaniu do artykułu biskupa Czesława u Stanuli z 1992 roku.