Maryja - Ozdobiona liliami...
Niedziela Ogólnopolska 35/2003 -
O. Jan Stanisław Rudziński OSPPE
Sukienka milenijna Cudownego
Obrazu Matki Bożej, ozdobiona liliami
Kontynuujemy nasze rozważania
dotyczące symboliki dekoracji: krzyża-gwiazdy i lilii zdobiących szaty Matki
Bożej z wizerunku jasnogórskiego. W poprzednim odcinku została przedstawiona
symbolika gwiazdy umieszczonej na chuście (maphorionie). Obecnie zostanie
zaprezentowana symbolika motywu lilii na stroju Maryi z obrazu jasnogórskiego.
Odnośnie
do tego zagadnienia wypowiedziała się Ewa Śnieżyńska-Stolot. Według niej,
ornamenty na szatach Maryi i Dzieciątka sprowadzają się do trzech rodzajów
rozet na sukience Dzieciątka, lilii heraldycznych na sukni i płaszczu Madonny,
obramienia płaszcza i szaty Madonny w postaci dwupasmowego szlaku oraz ozdoby
na okładce ewangeliarza. Wszystkie wymienione ornamenty, tak ze względu na
technikę wykonania, jak i na swoją formę, występują w malarstwie sieneńskim
pierwszej ćwierci XIV wieku, głównie w obrazach Simone Martiniego i jego kręgu.
Szczególne znaczenie posiadają lilie zdobiące płaszcz Madonny Jasnogórskiej.
Zastanawiano się już, czy lilie te mają charakter ornamentacyjny, czy jest to
świadome wprowadzenie elementu heraldycznego, jakim jest lilia andegaweńska.
Motyw lilii heraldycznej Motyw lilii heraldycznej jest pochodzenia perskiego. Pojawił się w wieku XII - głównie jako dekoracja diademów cesarskich, koron i bereł - na terenie Bizancjum, skąd przedostał się na Zachód, gdzie występował przez okres całego średniowiecza. Lilie heraldyczne na szatach pojawiają się w pierwszej ćwierci XIV wieku, najczęściej wśród zabytków malarstwa włoskiego i francuskiego. Postacie przedstawione w szatach zdobionych liliami to święci i świeccy członkowie rodu Kapetyngów oraz jego bocznej linii - Andegawenów. Lilie andegaweńskie pojawiają się także w tle obrazów, które w jakiś sposób związane były z rodziną Andegawenów. Powyższe przykłady wskazują, że pojawienie się lilii na obrazie jasnogórskim może świadczyć o powiązaniach historycznych obrazu z rodziną Andegawenów.
Motyw lilii heraldycznej Motyw lilii heraldycznej jest pochodzenia perskiego. Pojawił się w wieku XII - głównie jako dekoracja diademów cesarskich, koron i bereł - na terenie Bizancjum, skąd przedostał się na Zachód, gdzie występował przez okres całego średniowiecza. Lilie heraldyczne na szatach pojawiają się w pierwszej ćwierci XIV wieku, najczęściej wśród zabytków malarstwa włoskiego i francuskiego. Postacie przedstawione w szatach zdobionych liliami to święci i świeccy członkowie rodu Kapetyngów oraz jego bocznej linii - Andegawenów. Lilie andegaweńskie pojawiają się także w tle obrazów, które w jakiś sposób związane były z rodziną Andegawenów. Powyższe przykłady wskazują, że pojawienie się lilii na obrazie jasnogórskim może świadczyć o powiązaniach historycznych obrazu z rodziną Andegawenów.
Rodzi się pytanie: czy lilie
zdobiące szatę Matki Bożej mają znaczenie symboliczne?
W doktrynie chrześcijańskiej
szata Matki Bożej ma określoną funkcję symboliczną. Odnosi się zatem wyłącznie
do Osoby, która tę szatę przywdziała. Konsekwentnie lilia na tej szacie jest
zatem symbolem maryjnym, a nie tylko znakiem heraldycznym[1]
andegaweńskim.[2]
W Starym Testamencie występują
dwie alegorie o gwiaździstym niebie, które Bóg rozpościera jak płaszcz i
rozpina jak namiot. Psalm 104 [103] mówi o świetlistej szacie Boga:
Ty jesteś bardzo wielki!
W majestat i piękno odziany,
Światłem okryty jak płaszczem.
W Liście do Hebrajczyków
znajdujemy następującą metaforę szaty:
Ty, Panie, na początku osadziłeś
ziemię,
dziełem też rąk Twoich są
niebiosa.
One przeminą, ale Ty zostaniesz,
i wszystko jak szata się
zestarzeje,
i jak płaszcz je zwiniesz,
jak odzienie, i odmienią się.
Ty zaś jesteś Ten sam,
a Twoje lata się nie skończą
(Hbr 1, 10-12)
Zdobiąca szaty Matki Bożej lilia
ma znaczenie symboliczne i występuje zarówno w twórczości Wschodu, jak i
Zachodu. W Biblii symbol lilii wyraźnie połączony został z czystością w Księdze
Daniela (Daniel - hebr. „Bóg jest Sędzią”), imię hebrajskie cnotliwej Zuzanny -
Szoszanna - oznacza lilię. Po raz pierwszy znajdujemy lilię w Europie na
miniaturach Karola Łysego jako ozdobę korony i berła, i odtąd pozostaje ona
stałym znakiem symbolicznym europejskich insygniów królewskich. Do
średniowiecznej ikonografii i heraldyki kwiat lilii został przejęty jako symbol
Zbawiciela i Sędziego Wszechświata.
Lilia jest centralnym motywem
Zwiastowania, a także wiecznej szczęśliwości człowieka. Przynosi ją Archanioł
Gabriel albo stoi ona w wazonie w komnacie Maryi. Jest to wielki dialog między
Niebem a ziemią. Niebo reprezentuje Anioł, ziemię - Dziewica Maryja jako
alegoria całej ludzkości, a między nimi w symbolicznej postaci kwiatu -
Chrystus, pojęty jako roślina, która ma uzdrowić człowieka. Jednocześnie jest
lilia, podobnie jak Eucharystia - strasznym darem, tremendum, nawet śmiertelnym
dla tych, którzy zbliżają się do tego kwiatu bez wyznania grzechów. W
ikonografii sceny Zwiastowania lilia, stojąca w kryształowym naczyniu, mająca
na łodydze trzy kwiaty, jest symbolem dziewictwa Najświętszej Maryi Panny przed
Zwiastowaniem, w momencie Zwiastowania i po Zwiastowaniu. Chociaż Maryja jest
Bożą Rodzicielką, to jednak na zawsze pozostała Dziewicą.
Lilia - kwiat z różdżki Jessego,
który, według św. Bernarda, swym zapachem ożywia umarłych (II Homilia na
Adwent), jest także w ikonografii chrześcijańskiej przede wszystkim kwiatem
sądu. Znane są takie przedstawienia Sądu Ostatecznego. Jest ona
Chrystusem-Pośrednikiem między Niebem a ziemią, który sądzi Universum. Jest
także lilia symbolem Zbawiciela, który umiera, zostaje pogrzebany w ziemi jak
nasionko i zmartwychwstaje w kwiecie. Lilia była też
kwiatem sprawiedliwości i władzy, przygotowaniem powtórnego przyjścia
Zbawiciela, który zstąpi na ziemię, aby pokonać Antychrysta. Chrystus jest
bowiem Flos florum (Kwiat kwiatów), Rex regum (Król królów), Dominus
dominantium (Pan panujących).
Liczne przykłady motywu lilii
uzasadniają tezę o powszechnym jego stosowaniu. Symbolika szaty Maryi wskazuje
na Jej królewskość. Obraz jasnogórski jest zatem zilustrowaniem dogmatu o
królewskim rodzicielstwie Najświętszej Maryi Panny.
[1] Heraldyka
– jedna z nauk pomocniczych historii, zajmuje się badaniem rozwoju i znaczenia
oraz zasadami kształtowania się herbów. Wywodzi się od słowa herold –
oznaczającego urzędnika dworskiego, wywołującego nazwiska rycerzy biorących
udział w turniejach.
[2] Ludwik
pochodził z rodu Andegawenów (gałąź Kapetyngów) – dynastii rządzącej Węgrami od
1308 do 1382. Jego ojcem był król Węgier Karol Robert, a matką Elżbieta
Łokietkówna, córka króla Polski Władysława I Łokietka i siostra Kazimierza III
Wielkiego.
Komentarze
Prześlij komentarz
Nieustanne potrzeby??? Nieustająca Pomoc!!!
Witamy u Mamy!!!