Cztery spojrzenia na ikonę Nieustającej Pomocy

Cztery spojrzenia na ikonę Nieustającej Pomocy 

[NOWOŚĆ] Ksiazka w 
w Homo Dei

Autor: O. Jozef Grzywacz, CSsR, Brazylia

Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy, dzięki redemptorystom jedna z najbardziej znanych na świecie ikon maryjnych, niesie wpatrującym się w nią z czcią wiernym przesłanie o Bożym miłosierdziu i Odkupieniu. Obraz i słowo Boże tworzą w ikonie jedno przesłanie, trzeba je jednak umieć odczytać i usłyszeć. Pomocna w tym może być ta książka, przeznaczona zarówno dla wiernych pragnących lepiej zrozumieć, co mówi im Matka Boża w tym cudownym obrazie, jak i duszpasterzy, którzy starają się szerzyć Jej kult w tytule Nieustającej Pomocy.

„Cztery spojrzenia” to katechezy na nieustanną nowennę w kluczu historycznym, artystycznym, mistycznym i teologicznym,  wzbogacone o stosowne fragmenty Pisma Świętego i modlitwy, a także rozważania na temat Credo, przykazań, cnót, sakramentów i dogmatów maryjnych oraz oryginalne pytania do refleksji. Wszystko to czyni książkę nie tylko kompendium wiedzy o ikonie Nieustającej Pomocy, ale też podręcznikiem modlitwy, by stawała się ona nie tylko coraz bardziej znana, ale i umiłowana.

Ojciec Józef Grzywacz, redemptorysta, od 30 lat pracuje w Brazylii. Studiował teologię na Katolickim Uniwersytecie w San Salvador oraz w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (dziś UPJPII). Jako misjonarz pracował w Wiceprowincji Redemptorystów Bahia, pełniąc funkcję duszpasterza powołaniowego, misjonarza ludowego, proboszcza i rektora sanktuarium w Arraial d’Ajuda i w Itabuna. W Salwadorze był odpowiedzialny za formację misjonarzy świeckich Najświętszego Odkupiciela.

Obecnie jest odpowiedzialny za misje ludowe, kursy, rekolekcje o tematyce maryjnej, ze szczególnym akcentem na ikonę Nieustającej Pomocy. Jest członkiem Akademii Maryjnej z Aparecida (AMA) i Polskiego Towarzystwa Mariologicznego (PTM). Opublikował wiele książek poświęconych ikonie i kultowi Nieustającej Pomocy.

Ze słowa wstępnego Ojca Prowincjała

Ze wszystkich obrazów przedstawiający Maryję, Matkę Jezusa, ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy jest tą, w którą redemptoryści wpatrują się najczęściej, z którą czują się związani więzią niezwykle osobistą, i która ma znaczący wpływ na ich duchowość. (…)

Książka, która trafia do Waszych rąk, nie została wymyślona w zaciszu biblioteki. Jest ona owocem wieloletniej pracy redemptorysty, misjonarza pracującego w Brazylii. O. Józef Grzywacz od wielu lat jest zaangażowany w różnorakie formy apostolatu – głoszenie misji i rekolekcji, posługa duszpasterska przy sanktuarium, rozwijanie współpracy ze świeckimi. Jego wieloletnią pasją jest propagowanie kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

Zagłębiając się w lekturę, czytelnik zetknie się z rzeczywistością Brazylii, z kontrastami dzisiejszego świata, z biedą, bezradnością ludzką, niesprawiedliwością. (…) Czy odpowiedzią może być zaniesienie w ten świat ludzkich ran – zranionych biedą i bogactwem – Ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy? Czy jedni i drudzy znajdą w Niej pomoc, motywację do widzenia innych ludzi? (…)

„CZTERY SPOJRZENIA NA IKONĘ. Pomoce katechetyczne do Nieustannej Nowenny” jest rozumiana jako pomoc katechetyczna do Nowenny do Matki Bożej Nieustającej Pomocy. Są to cztery serie rozważań, inaczej mówiąc, cztery spojrzenia na ikonę Maryi – historyczne, artystyczne, mistyczne i teologiczne. Propozycje na każdy dzień zawierają fragment Pisma Świętego, katechezę i modlitwy. W części „Od Słowa do życia” obok rozważań na temat Składu Apostolskiego, przykazań, cnót, sakramentów i dogmatów maryjnych czytelnik znajdzie także bardzo oryginalne pytania do refleksji. , W „Dodatkach” przedstawia Historię ikony w datach, Duchowy portret Maryi i Błogosławieństwo rąk. (…)

Matko Boża Nieustającej Pomocy, Ty, któraś uwierzyła – pomagaj nam!

o. Janusz Sok CSsR, prowincjał redemptorystów

www.mariologiapopular.com

Tak pisał o ikonach święty Jan Paweł II w 1987 roku w swojej encyklice Redemptoris Mater 33: „Maryja bywa na nich (ikonach) przedstawiana jako tron Boży, niosący Pana i podający Go ludziom (Theotókos) lub jako droga, która wiedzie do Chrystusa i ukazuje Go (Odigitria), lub jako modląca się Orędowniczka i znak obecności Bożej na drodze wiernych aż do dnia Pańskiego (Deisis), lub jako Opiekunka okrywająca Ludy swym płaszczem (Pokrov) czy to jako miłosierna i najczulsza Dziewica (Eleousa). Zwykle bywa przedstawiana wraz z Synem, Dzieciątkiem Jezus w ramionach: właśnie to odniesienie do Syna wsławia Matkę. Czasem obejmuje Go z czułością (Glykofilousa), kiedy indziej hieratyczna zdaje się być pogrążona w kontemplacji Tego, który jest Panem dziejów (por. Ap 5, 9-14)”. „Tak wielkie bogactwo chwały, zebrane z różnych form wielkiej tradycji Kościoła, mogłoby nam pomóc do tego, aby Kościół zaczął na nowo oddychać w pełni „obydwoma płucami”: chodzi o Wschód i Zachód” (RM 34).

Po co komu Ikona?

Jeśli chcesz podarować komuś Okno na Duchowy Świat – podaruj Ikonę.

Jeśli chcesz by Bóg był obecny w jego życiu – podaruj Ikonę.

Jeśli chcesz podarować obecność Bożą – podaruj Ikonę.

Jeśli chcesz podarować modlitwę – podaruj Ikonę.

Jeśli chcesz otworzyć czyjeś serce – podaruj Ikonę.

Jeśli chcesz powiedzieć: Bóg jest najważniejszy – podaruj Ikonę.

Jeśli chcesz opowiedzieć o Bogu Który Jest – podaruj Ikonę.

Jeśli jesteś bezradny w jakieś sytuacji – podaruj Ikonę.

Podaruj Ikonę, która jest „Bożą pracą”, „nośnikiem” łaski, oknem na wieczność.

Myśli o ikonie

1.                  Jezus Chrystus (wcielenie) jest jedynym uzasadnieniem istnienia ikony.

2.                  Jezus Chrystus jest obrazem (dosłownie ikoną) Boga niewidzialnego (cf. Kol 1,15).

3.                  Pismo Święte i ikona to zapisy tego samego Objawienia.

4.                  Ikona wizualnie wyraża to co słowami zapisane jest w Biblii.

5.                  Ikon jest doskonałą drogą komunikacji, ponieważ zawiera w sobie obraz i słowo.

6.                  Ikona jest miejscem uprawiania teologii wizualnej – jest namalowanym dogmatem.

7.                  Ikona jest namalowaną Ewangelią, która pozwala poznać przestrzeń ewangelicznych tajemnic.

8.                  Cześć oddawaną ikonom w Kościele porównać można do gorejącej świecy, której płomień nigdy nie gaśnie. Zapalona nie ręką człowieka nie przestaje płonąć na wieki. - Mnich Grigorij Krug.

9.                  Ikona jest swego rodzaju oknem prowadzącym ku światu duchowemu.(...) Ikona - to dzieło bardziej modlitewne niż artystyczne. Ikona tworzona jest przez modlitwę i dla modlitwy. - "Świat ikony" Irina Jazykowa

10.              Ikona jest swego rodzaju oknem prowadzącym ku światu duchowemu, już Uwielbionemu..

11.              Ikona jest dziełem opartym na tradycji i wypracowanych kanonach przez wieki.

12.              Pisanie ikon i jest „czynnością świętą”, „boską pracą”, „pracą świętą”, „pracą od Boga zleconą”.

13.              Ikona jest teologią "wizualną", która za pośrednictwem symboli objawia rzeczywistość w jej podobieństwie do Chrystusa, w którym człowiek na powrót staje się ikoną - obrazem – Boga.

14.              Ikona staje się sobą dopiero wtedy gdy prowadzi kontemplującego ją do modlitwy i zjednoczenia ze Stwórcą.

15.              Ikonopisarz od pierwszych chwil pracy nad ikoną modli się i błogosławi ją.

16.              Ikonopisarz nanosi cieńkie warstwy kolorów „na krzyż” i tak wiele razy błogosławi ikonę.

17.              Podpisanie ikony jest poświęceniem jej Praobrazowi i uświęceniem ikony przez Praobraz.

18.              „Icona oratione vivit”, czyli ikona oddycha modlitwą.

19.              W tej ikonie „słyszymy patrząc” jak my sami znajdujemy się w Obliczu Ojca.

20.              Ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy zdaje się iść w swej historii drogą Pawłową – z peryferii do centrum, z Krety do Rzymu, a w swej duchowości idzie drogą Janową – Chrystus prepaschalny i postpaschalny.

21.              Ikona jest zwierciadłem, w niej jest „niepodobne podobieństwo” do Praobrazu.

22.              Ikona to kolorowy zapis przesłania ewangelicznego.

23.              Ikona to wypisane kolorami imię Boże.

24.              Ikona oczyszcza i przemienia tego, kto ją kontempluje.

25.              Ikona jest pisana na desce. Drewno to budulec Arki Noego, Arki Przymierza oraz Krzyża Chrystusa, stało się narzędziem Zbawienia. Ikona pisana na drewnie jest ukazywaniem ludzkim oczom prawd wiary i staje się dla wierzącego „tarczą zbawienia”.

26.              Ikona nie posiada „kopi” ale zna naśladowanie, które jest wolnym i miłującym kroczeniem śladami pierwowzoru.

27.              Pole ikony to obramowanie środkowej, pogłębionej części ikony, tak zwany „kowczeg”, od której oddzielone jest „łuzgą”.

28.              Ikona jest otwartą Bramą, przez którą wieczność przychodzi ku nam tu a my ku wieczności.

29.              Ikona jest krzewem gorejącym, do którego zawsze możemy bez bojaźni zbliżyć się, aby dobrowolnie poddać się jej i stanąć w ogniu jej oczyszczającej mocy.

30.              Wiara rodzi się z tego co się słyszy i poznaje – „fides ex auditu” (cf. Rz 10,17) i z tego co się widzi i co się ogląda – „fides ex visu” („Chodźcie, a zobaczycie” J 1,39 / „Ujrzał i uwierzył” J 20, 8).

31.              Winniśmy przechodzić od „mariologii doktryny” do „mariologii serca”.