Ikona w datach

Historia ikony w datach

(daty, osoby i wydarzenia związane z ikoną Matki Bożej Nieustającej Pomocy)

I-szy wiek – Maryja prorokuje „Odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia” (Łk 1,48).

I-szy wiek – według legendy pierwszą ikonę Nieustającej Pomocy napisał (namalował) sam święty Łukasz ewangelista, w czasie kiedy jeszcze Maryja żyła w Jerozolimie.

13-50 - król Abgar V Ukkama bar Manu, władca królestwa Osroene, ze stolicą w Edessie otrzymuje od Chrystusa chustę (Mandylion) z Jego wizerunkiem.

313 – edykt mediolański, wydany przez cesarza Konstantyna, akceptujący chrześcijaństwo jako religię państwową.

431 – sobór Efeski uznaje Maryję za Bogarodzicielkę – ilustracją tego dogmatu jest cykl mozaiek w bazylice Santa Maria Maggiore.

V-ty wiek – powstanie ikony „Salus Populi Romani” – Opiekunka Ludu Rzymskiego – najstarszy i najważniejszy wizerunek Maryi w Rzymie.

626/08/7 – pierwsze wykonanie hymnu Akatyst w Blachernach, dzielnicy Konstantynopola.

692 – sobór Trullański – w „Regule 82 postanowień” wskazuje na związek między ikoną a dogmatem Wcielenia.

726 – „herezja cesarska” - cesarz Leon III, usuwa ikonę Chrystusa znad głównego portalu cesarskiego pałacu w Konstantynopolu. Za inicjatora ikonoklazmu uważany jest biskup Konstantyn z Nakolei.

787 – II Sobór Nicejski – ostatni sobór nie podzielonego chrześcijaństwa, potępienie herezji ikonoklazmu.

843/03/11 – zwycięstwo czcicieli ikon nad ikonoklastami – święto Tryumfu Ortodoksji.

868 – umiera mnich bazyliański S. Lazzaro, najbardziej znany malarz prawosławny wczesnego średniowiecza.

944/08/15 – przeniesienie Mandylionu z Edessy do Konstantynopola.

1155 – ikona Matki Bożej z Wyszhogrodu przeniesiona do Włodzimierza nad Klamrą.

1054 – rozłam w Kościele chrześcijańskim – wielka schizma.

1192 – pierwowzór Matki Bożej Pasyjnej, fresk z Lagoudera na Cyprze.

1313-1339 - „Katalog kościołów miasta” wspomina szpital i kościół świętego Mateusza na ulicy Merulana, który ma oprócz przełożonego ośmiu członków zakonu Cruciferos.

1422-1492 – wśród wielu artystów piszących ikony Bolesne, historioznawcy sztuki religijnej wymieniają Andre Riz de Candia, ze szkoły kreteńskiej. Ikona Nieustającej Pomocy została wykonana w tym stylu.

1453 – sułtan Mehmed II zdobywa Konstantynopol i przekształca Hagię Sofię w meczet.

1477 – papież Sykstus IV oddaje Augustianom kościół św. Mateusza.

1498 – według legendy, pewien grecki kupiec kradnie ikonę z wysp Krety i udaje się do Wenecji. Rok później decyduje się zamieszkać w Rzymie.

1499 –jak głosi legenda, Matka Boża ukazuje się Grekowi i każe, aby Jej wizerunek został umieszczony w kościele do kultu publicznego.

1499/03/27- ikona zostaje umieszczona w kościele świętego Mateusza. Był to czas hiszpańskiego papieża Aleksandra VI.

1505 – augustiańskie dokumenty mówią o „niezwykłym kulcie” Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

1515 - papież Leon X nadaje tytuł kardynalski dla kościoła świętego Mateusza z powodu celebracji ku czci Matki Bożej.

1518 – Mariano da Firenze, brat zakonny, franciszkanin, w przewodniku dla pielgrzymów po Rzymie- „Itinerarium Urbis Romae” pisze: - "istnieje w kościele świętego Mateusza poświęconym przez papieża Leona X, gdzie pracują bracia augustianie, i gdzie jest pewien obraz Dziewicy skradzionej na wyspie i który jest uważany za święty".

1551 – „Sobór Stu Rozdziałów” – car Rosji Iwan Groźny decyduje o kanonicznej funkcji ikony i ich liturgicznym znaczeniu według modelu „Trójca” Andreja Rubleva.

1579 – napis na kościele św. Mateusza “Deiparae Virgini Mariae succursus perpetui”.

1618 – Francesco Torrigio – historyk rzymski cytuje “Tabella” w swoim dziele „Le cose meravigliose dell´ alma cittá di Roma ove si tratta delle chiese, reliquie e corpi santi che vi sono”.

1629/10/16 – „Relacja z Wizyty Apostolskiej” opisuje wiele „ex votos” w kościele św. Mateusza.

1652 – papież Innocenty X – likwidacja klasztoru i kościoła św. Mateusza Apostoła.

1658 – papież Aleksander VII oddaje klasztor i kościół św. Mateusza dla irlandzkich Augustianów.

1661 – Giovanni Antonio Bruzio (Brustius) cytuje „Tabella” w “Teatro dela cittá di Roma o edifici sacri de romani”.

1715/11/12 – Concenzio Carrocci, jezuita, wygłasza kazanie o cudach ikony Nieustającej Pomocy w kościele del Gesú, w Rzymie.

1732 – Święty Alfons Maria Liguori, zakłada Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela (Misjonarzy Redemptorystów), w Scala, Italia.

1739-1798 – kościół św. Mateusza pod opieką irlandzkich augustianów.

1780 – Agostino Orsetti, augustianin, głosi kazanie o historii ikony; (obecny jest przy tym ministrant Michał Marchi, przyszły redemptorysta).

1784/10/24 - św. Klemens Maria Hofbauer rozpoczyna nowicjat w San Giuliano.

1798/07/03 – zburzenie kościoła świętego Mateusza przez wojska napoleońskie. Augustianie przenoszą się do klasztoru świętego Euzebiusza.

1808 – ostateczne zburzenie klasztoru i kościoła św. Mateusza. 

1819 – papież Pius VII przekazuje klasztor świętego Euzebiusza Jezuitom. Zakon Augustianów przenosi się do kościoła Świętej Maryi w Posterula, biorąc ze sobą ikonę Nieustającej Pomocy. W ołtarzu głównym tego kościoła był już obraz Matki Bożej Pełnej Łaski, dlatego ikona została umieszczona na drugim planie i częściowo o niej zapomniano.

1853 – zmarł Agostino Orsetti, mając 86 lat.

1854/12/08 – dogmat o Niepokalanym Poczęciu – papież Pius IX wielkiego czciciela Matki Bożej

1855 – Przybycie redemptorystów do Rzymu. Kupno terenu pod budowę Domu Generalnego na wzgórzu Esquilino posiadłości Vila Caserta od rodziny Caetano, na ruinach kościoła świętego Mateusza, przy ulicy Merulana.

1855 – Michał Marchi rozpoczyna nowicjat u Redemptorystów.

1859 – konsekracja kościoła św. Alfonsa, według projektu Wigleya.

1860 – sekretarz Ojca Generała Eduardo Schwindenhammer pokazuje związek między kościołem św. Mateusza, redemptorystami i „Cudowną Madonną”.

1862 – kronikarz wspólnoty redemptorystów odkrywa historię o Madonnie ze św. Mateusza.

1863/12/07 - O. Franciszek Blosi, jezuita wygłasza w kościele del Gesú słynne kazanie o świetlanej przeszłości ikony Nienastającej Pomocy.

1865/12/11 – Przełożony Generalny Redemptorystów Mikołaj Mauron prosi papieża Piusa IX o ikonę Nieustającej Pomocy.

Tak napisał na odwrocie prośby O. Maurona Papież Pius IX: „Kardynał Prefekt wezwie przełożonego wspólnoty Santa Maria in Posterula i oznajmi mu o Naszej woli by obraz Najświętszej Dziewicy, co do którego odnosi się to pismo, został na nowo umieszczony między bazylikami świętego Jana z Lateranu i Santa Maria Maggiore; Redemptoryści, ze swej strony zastąpią go innym odpowiednim obrazem” i papież dodał: „Uczyńcie ją znaną całemu światu”.

1866/01/09 – ojcowie Michele Marchi i Ernesto Bresciani przenoszą ikonę z Santa Maria in Posterula do kościoła św. Alfonsa.

1866 (luty-marzec) – polski artysta Leopold Nawrotny odnawia ikonę.

1866/04/26 – umieszczenie ikony w kościele świętego Alfonsa w Rzymie (w tym dniu przypadało wspomnienie świętego Kleta - trzeciego papieża i Matki Bożej Dobrej Rady).

1866/04/26 – pierwszy cud udokumentowany – uzdrowienia umierającego dziecka podczas procesji z ikoną na Via Merulana numer 276.

1866/04/ 26-28 – uroczyste Triduum dziękczynne za obecność cudownej ikony w kościele świętego Alfonsa.

1866/05/05 – papież Pius IX osobiście udaje się do kościoła redemptorystów, gdzie modli się przed ikoną Nieustającej Pomocy.

1866 – wysłanie pierwszej kopii ikony do Bishof Eton, Anglia.

1867 – obchody Roku Jubileuszowego – 1800 rocznica od śmierci świętych Apostołów Piotra i Pawła.

1869 – 1870 – sobór Watykański I, obecność wielu biskupów w Rzymie.

1867/06/23 – koronacja ikony przez dziekana Kapituły Watykańskiej, reprezentanta papieża Piusa IX, Luigi Antici Mattei tytularny patriarcha Konstantynopola.

1869 – ks. Edmund Radziwiłł sprowadza pierwszą ikonę Nieustającej Pomocy z Rzymu do Polski (wiele wskazuje, że obecnie znajduje się ona w kaplicy pałacowej w Antoninie koło Ostrowa Wielkopolskiego).

1870 luty – Redemptoryści amerykańscy rozpoczęli budowę pierwszego kościoła poświęconego Matce Bożej Nieustającej Pomocy w Boston

1871/05/23 – powstanie Bractwa Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Rzymie.

1871/03/23 – ogłoszenie św. Alfonsa Doktorem Kościoła.

1876 – utworzenie święta liturgicznego Matki Bożej Nieustającej Pomocy początkowo na 26 kwietnia, i aktualnie na 27 czerwca.

1876/03/31 – podniesienie statusu Bractwa do Arcybractwa Nieustającej Pomocy –„Quod in maiorem”.

1879 – powstanie Stowarzyszenia czcicieli Nieustającej Pomocy „Supplica Perpetua” – „ Nieustanne błaganie” założone przez o. Pedro Merges, w mieście Santiago, w Chile.

1882/05/02 - Matka Bożej Nieustającej Pomocy chroni wyspę Haiti od zarazy.

1883/09/08 - O. Bernard Lubieński sprowadza ikonę do Mościsk i uroczyście wprowadza do kościoła świętej Katarzyny.

1897/10/16 – początek kultu Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Wadowicach.

1896/11/08 – błogosławiony Karol de Foucauld odwiedza kościół św. Alfonsa w Rzymie i poznał „swoją Madonnę”.

1903/08/02 – o. Bernard Łubieński wprowadza ikonę Nieustającej Pomocy do klasztoru na Podgórzu, w Krakowie.

1908 – pierwsza kopia wysłana do Afryki dla królowej Taitou d´Abissinia.

1911 - brat Enrico Balleti, kapucyn, odkrywa dokument "Theatrum Urbis Romae", który cytuje "Tablillas" poświęcając 69 stron tematowi kościoła świętego Mateusza.

1916/11/03 - papież Benedykt XV zezwala na dołączenie do Litanii loretańskiej wezwania: „Matko Nieustającej Pomocy, módl się za nami”.

1922/07/11– „Novendialia” – nabożeństwo do Nieustającej Pomocy w kościele świętego Alfonsa w mieście Saint Louis, USA, przez O. Andrzeja Brown.

1926 - Clemente Henze – publikacja “Mater de Perpetuo Succursu”.

1927/28 – nabożeństwo istniejące od 1922 roku otrzymuje oficjalną nazwę „Nowenna Nieustająca”(przez o. Henryego Suttona).

1928/06/17 – uroczyste wprowadzenie ikony do kaplicy na Bielanach, Toruń.

1936 – O. Giuseppe Kaas – publikacja “Alcune ricerche supra l`imagine dela Madonna del Perpeuo Soccorso”.

1943 – pierwsza Nieustanna Nowenna w Europie – Belsfast, Irlandia.

1948, 23 czerwca – pierwsza Nieustanna Nowenna w Baclaran, Filipiny.

1951/01/25 – O. Stanisław Szczurek zakłada Nieustanną Nowennę w Gliwicach.

1951/12/12 – O. Stanisław Szczurek zakłada Nieustanną Nowennę w Toruniu.

1954/01/06 – pierwsza Nowenna w Tuchowie.

1967/10/01 – koronacja ikony w Toruniu.

1983 – O. Eugeniusz Karpiel zaczyna tworzyć kopie ikony.

1990 – umieszczenie ikony w głównym ołtarzu w kościele św. Alfonsa, w Rzymie.

1991/06/30 – papież Jan Paweł II modli się przed ikoną w kościele świętego Alfonsa w Rzymie.

1994 – ikona przechodzi przez specjalne badania Laboratorium Watykańskiego, używając metodę węgla „C-14” i promieni Rentgena, określono czas powstania ikony między 1325 a 1480 rokiem.

1994 – Maurizio de Luca odnawia ikonę, (zdjęcie koron z ikony).

1994/06/26 – koronacja ikony w Krakowie-Podgórzu.

1995 – reforma ołtarza głównego w kościele świętego Alfonsa w Rymie.

2013/10/13 – ustanowienie Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Elblągu.

2014 – międzynarodowy Kongres o Nieustającej Pomocy w Campina Grande – Brazylia; wybór hasła na Rok Jubileuszowy „Matka Nieustającej Pomocy, ikoną miłości” .

2014/06/22 – koronacja ikony w Gliwicach

2015/2016 – Rok Jubileuszowy, 150-lecie wręczenia ikony Redemptorystom.

2017/05/3-7 – Europejski kongres na temat Ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy, w Madrycie, Hiszpania.

2017/04/24-27 – Międzynarodowy kongres „Ikona Współczucia: Matka Boża Nieustającej Pomocy w XXI wieku”, poświęcony kultowi Ikony Matki Bożej Nieustającej Pomocy w 150-lecie powierzenia jej Redemptorystom, w Manila na Filipinach.

2018/02/03 – poświęcenie ikony Nieustającej Pomocy w sanktuarium św. Jana Pawła II w Łagiewnikach.